Όχι με ιδιαίτερη έκπληξη είδαμε το δημοσίευμα της έγκριτης (;) τοπικής μας εφημερίδας Τ.Φ. (το οποίο υπογράφει ο κ. Άρης Τσελίκος) σχετικά με την Παιδεία, την εκπαιδευτική κοινότητα και την ΕΛΜΕ Πρέβεζας.
Ένα δημοσίευμα που γενικολογεί και αφορίζει, αναφερόμενο σε “εκπαιδευτικούς” που κατηγορούν για “καθίζηση” του εκπαιδευτικού κινήματος τον πρόεδρο της ΕΛΜΕ, που λειτουργεί ως “κομματικό όργανο” του ΣΥΡΙΖΑ.
Μερικές (έτσι γι’ αλλαγή) αλήθειες:
1) Το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει 6 (έξι) συνεδριάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΜΕ Πρέβεζας. Έχουν γίνει πολλές επισκέψεις σε σχολεία για ενημέρωση και για τη τόνωση της διεκδικητικής διάθεσης των εκπαιδευτικών.
2) Το σωματείο και κάθε συλλογικότητα δε μπορεί και δεν πρέπει να είναι χειροκροτητής-υποστηρικτής μιας κυβέρνησης (οποιασδήποτε). Το σωματείο είναι ταγμένο να προασπίζει τα κοινωνικά και τα εργασιακά δικαιώματα, ν’ ανοίγει δρόμους, να διεκδικεί, να διαπαιδαγωγεί σε αγωνιστικές-συλλογικές λογικές, να συγκρούεται. Άλλο τόσο, όμως, δε μπορεί να είναι ένα σχήμα εξυπηρέτησης αντιπολιτευτικών (α-λα-“κατσαρόλα”) τακτικισμών, πράγμα που μάλλον θα ικανοποιούσε τους “δημοσιολογούντες” και τους τοπικούς “επαΐοντες” των ΜΜΕ.
- Είμαστε εδώ. Υπερασπίζοντας κάθε θετική εξέλιξη για το Δημόσιο Σχολείο. Αντιμαχόμενοι κάθε πισωγύρισμα, κάθε επίθεση στο δημόσιο χαρακτήρα και στο δικαίωμα στη μόρφωση για όλους, που πρέπει να παρέχει.
- Είμαστε εδώ. Σε κάθε αγώνα, κάθε διεκδίκηση της συλλογικότητας, γιατί η κοινωνική μας συνείδηση το επιτάσσει. Όχι για να προσκομίσουμε πιστοποιητικά αγωνιστικότητας σε “άκαπνους” κριτές.
- Είμαστε εδώ, όπως ήμασταν εδώ που παλεύαμε ενάντια στον μνημονιακό Αρμαγεδδόνα.
“Πεδίο δόξης λαμπρόν” λοιπόν για όλους μας.
Οι αγώνες είναι μπροστά.
Πάνος Λελοβίτης, πρόεδρος ΕΛΜΕ Πρέβεζας
ΥΓ. Η φωτογραφία που συνοδεύει το άρθρο με κολακεύει. Ευχαριστώ.