Μήνας: Ιούλιος 2015

Άρθρο του συντονιστή της Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας, Ηλία Χάιδα

To 1989, o ενιαίος Συνασπισμός (ο μετέπειτα ΣΥΝ και το ΚΚΕ) αποφάσισε να σχηματίσει μαζί με τη ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη κυβέρνηση ειδικού σκοπού, με στόχο τη μη παραγραφή των ποινικών ευθυνών υπουργών και βουλευτών, για το «σκάνδαλο Κοσκωτά» –για να φύγει το «αγκάθι» από τη μέση, όπως έλεγε και ο Χαρίλαος– και βέβαια για την «εξυγίανση, από τη διαφθορά και τη σήψη, του πολιτικού συστήματος», όπως δήλωναν άλλα μέλη της ηγεσίας της Αριστεράς.
Τα πολιτικά αποτελέσματα αυτής της απόφασης είναι μάλλον γνωστά και εμπεδωμένα από όλους (;), τόσο μάλιστα, που ελάχιστοι στην αριστερά απέμειναν να υπερθεματίζουν για εκείνη την επιλογή, που έφερε τον Μητσοτάκη στην κυβέρνηση και τον Ανδρέα Παπανδρέου εκ νέου κυρίαρχο στην πολιτική σκηνή της χώρας – στη δε Αριστερά, διασπάσεις και αμφισβήτηση.
Είναι κοινός τόπος ότι η Αριστερά, πιεζόμενη και τότε από το υπαρκτό σκάνδαλο Κοσκωτά, προσχώρησε σε ταξική συμμαχία με τους πολιτικούς εκπροσώπους του ‘καθαρού’ καπιταλισμού, προκειμένου να τον «αποκαθάρει» από ό,τι συνιστά παρέκκλιση από τον ισότιμο ανταγωνισμό και τη νόμιμη ιδιοποίηση της παραγόμενης υπεραξίας.
Θα τολμούσαμε να πούμε ότι, παρά τις διαφορές, και σήμερα πυκνώνουν οι φωνές που μας καλούν στο «ρεαλισμό»: στο να υπηρετήσουμε, στο όνομα της μη φυγομαχίας, την αναδιάρθρωση του κοινωνικού μας σχηματισμού με βάση τις νεοφιλελεύθερες επιταγές, αντί να προτάξουμε, έγκαιρα και πειστικά, συλλογικές διαδικασίες πολιτικής διαχείρισης της ήττας, με όρους απεγκλωβισμού από την παγίδευση στο πολιτικό σχέδιο του αντιπάλου.
Έτσι διαβάζουμε και ακούμε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αποτελεί κάστρο υπεράσπισης των αδύναμων, εγγύηση για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, τη διαφάνειας στο δημόσιο βίο και το τηλεοπτικό τοπίο, την εξέταση παράνομων δανείων, τη διαλεύκανση και απόδοση δικαιοσύνης σε εκτεταμένες καταστάσεις διαφθοράς και διασπάθισης των δημόσιων πόρων. Ότι είναι λοιπόν γι’ αυτά που πρέπει να «μείνει».
Εν τέλει, ακούμε πως θα ήταν «προδοσία» (ή πως ο κόσμος που μας εμπιστεύθηκε θα το εκλάμβανε ως τέτοια), αν μπροστά στα δύσκολα το βάζαμε στα πόδια και παραδίναμε ξανά την κοινωνία στους ανάλγητους μνημονιακούς, αυτούς δηλαδή που ο κόσμος έδιωξε από την πόρτα, για να εφαρμόσουν αυτοί αντί για εμάς την τρίτη συμφωνία-μνημόνιο. Και βέβαια, πως «είναι στο χέρι μας, εφαρμόζοντας τη συμφωνία, να πετύχουμε ισοδύναμα που θα ανακουφίζουν τις λαϊκές τάξεις και θα περιορίζουν τα αρνητικά σημεία της συμφωνίας».
Έχω την άποψη πως αυτός ο δρόμος, που ενώ αρχικά παραδέχτηκε ρητά και με σαφήνεια την ήττα του πολιτικού σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ (του δόγματος «δεν υπάρχει περίπτωση να μην πείσουμε τους εταίρους-δανειστές και να μη συμφωνήσουμε»), τείνει να σχετικοποιήσει την πολιτική ήττα σε τέτοιο σημείο, και μάλιστα χωρίς καμία συζήτηση στα συλλογικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, προτείνοντας τελικά την εφαρμογή από την Κυβέρνηση με κορμό τη Ριζοσπαστική Αριστερά αυτού του νεοφιλελεύθερου προγράμματος έως το τέλος, στο όνομα της εθνικής ευθύνης και της συνέπειας απέναντι στον κόσμο που μας ψήφισε!

Read More

Η συμφωνία τής κυβέρνησής μας με τους δανειστές τής χώρας είναι πρώτα απ’ όλα αποτέλεσμα ωμού εκβιασμού, που ασκήθηκε από τους εκπροσώπους τού συνασπισμού των πιο επιθετικών συντηρητικών δυνάμεων της Ευρώπης και εκδηλώθηκε με ενέργειες που ακροβατούσαν στα όρια της κατά το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης νομιμότητας, με τη συνηγορία μιας επικοινωνιακής τρομοκρατίας, που διαδόθηκε από τα παράνομα εγχώρια μέσα μαζικής ενημέρωσης και υποστηρίχθηκε με ζήλο από τους εγχώριους πολιτικούς εκφραστές τής συντήρησης. Είναι, συνεπώς, καταρχήν αποτέλεσμα ενός οιονεί πραξικοπήματος και δηλώνει τη συρρίκνωση ακόμη και της αστικής δημοκρατίας στην ήπειρο.

Η συμφωνία αυτή, όμως, είναι επίσης αποτέλεσμα της έλλειψης, όπως αποκαλύφθηκε, ενός στιβαρού από την πλευρά μας σχεδιασμού της διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς των δανειστών μας –των οποίων τις αξιολογήσεις και τις “αγκυλώσεις” οφείλαμε να τις έχουμε προβλέψει– καθώς και της παντελούς έλλειψης ενός εναλλακτικού σχεδίου, που θα έπρεπε να έχουμε στη διάθεσή μας για την περίπτωση που θα ναυαγούσαν οι προβλέψεις μας για συμφωνία εντός του αρχικού μας σχεδίου, όπως πράγματι συνέβη· ενός εναλλακτικού σχεδίου, με το οποίο θα μπορούσαμε να αποτρέψουμε την κατάρρευση της οικονομίας και της χώρας μας, που και με δική μας παραδοχή θα επερχόταν αν δεν προβαίναμε σε οποιαδήποτε συμφωνία με τους δανειστές μας. Και επί πλέον δεν πληροφορήσαμε το λαό για τις πιθανές συνέπειες τής εφαρμογής ενός τέτοιου εναλλακτικού σχεδίου, αν και αυτός, όπως μπορεί να συναχθεί από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 5^ης Ιουλίου, θα μπορούσε σε μεγάλο βαθμό να τις αποδεχθεί. Εξαιτίας και της δικής μας έλλειψης ετοιμότητας, επομένως, οδηγηθήκαμε σε μια συμφωνία αντίθετη στα σχέδια, τις εξαγγελίες και τις πολιτικές θέσεις μας, εχθρική προς τα κοινωνικά στρώματα που θέλουμε να υπερασπιζόμαστε και να εκπροσωπούμε, αντίθετη στη λαϊκή βούληση που κατά παραγγελία μας εκδηλώθηκε με το δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου –το οποίο εν τοις πράγμασι ακυρώσαμε– και εν τέλει μια συμφωνία που δεν μπορεί να υπηρετήσει το σκοπό, για τον οποίο υποτίθεται ότι συνομολογήθηκε: είναι αδύνατη η τήρηση των περισσότερων όρων της.

Δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι αυτή η έλλειψη ετοιμότητας οφείλεται, μεταξύ άλλων, στην υποβάθμιση των λειτουργιών τού κόμματος, στην υποχώρηση του εσωκομματικού διαλόγου για τη διερεύνηση λύσεων και στην έλλειψη συλλογικότητας στη λήψη των αποφάσεων.

Αυτά είναι πια ιστορία. Το ζήτημα είναι τι κάνουμε τώρα.

Τα μέλη και τα στελέχη τού Συ.Ριζ.Α. δεν αποδέχονται τον εκβιασμό με το όνομα συμφωνία – μνημόνιο, αποκρούουν την ταπείνωση που θέλουν να επιβάλουν οι εκπρόσωποι του νεοφιλελεύθερου διευθυντηρίου στο κίνημα, το Συ.Ριζ.Α., την κοινωνία. Δεν δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο απορρυθμίσεων, ιδιωτικοποίησης της δημόσιας περιουσίας και υποβάθμισης της θέσης μισθωτών και συνταξιούχων. Τα μέλη, τα στελέχη και οι φίλοι τού Συ.Ριζ.Α. θα πρωτοστατήσουν στην υπεράσπιση, όπως πάντα, των συμφερόντων των λαϊκών τάξεων, για τη συλλογική ανάκαμψη του κινήματος, πιο ώριμου, πιο αποτελεσματικού, με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και ισχύ, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Θα συναντηθούμε με νέα ορμή, πιο ώριμοι και υποψιασμένοι, με το κίνημα αλληλεγγύης στους δρόμους και στις πλατείες τής Ευρώπης και του κόσμου, με το Ποδέμος στην Ισπανία, το Σιν Φέιν στην Ιρλανδία κ.λπ., για την ειρήνη, τη δημοκρατία, την οικονομία των αναγκών.

Η Ν.Ε. Πρέβεζας ζητά να αποφευχθεί οποιαδήποτε ενέργεια οποιουδήποτε οργάνου τού κόμματος κατατείνει στην αποδυνάμωση ή την απαξίωση στελεχών του που εκφράζουν διαφορετική ή μειοψηφική θέση.

Εν τέλει, είναι καθήκον μας να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας και την αντεπίθεσή μας, με ένα εφαρμόσιμο εναλλακτικό σχέδιο, μη εξαντλούμενο στα όρια που μας επιβάλλονται από το διευθυντήριο της Ε.Ε., το οποίο οφείλουμε να επεξεργαστούμε συλλογικά, για να ανατρέψουμε την επερχόμενη κοινωνική καταστροφή και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις μιας κοινωνικά και πολιτικά πειστικής επανάκαμψης.

Πρέβεζα, 14 Ιουλίου 2015

Ν.Ε. Πρέβεζας

Δελτίο Τύπου

Ο ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας χαιρετίζει την ανυποχώρητη στάση του Πρεβεζάνικου λαού στο δημοψήφισμα της Κυριακής 5 Ιούλη 2015.

Ο ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας χαιρετίζει τον Πρεβεζάνικο λαό, που συμπαρατάχτηκε με το σύνολο του ελληνικού λαού στον αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον, σε μια Ευρώπη αλληλεγγύης, δημοκρατίας, σε μια Ευρώπη κοινωνικής δικαιοσύνης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας καλεί όλες τις Πρεβεζάνες και τους Πρεβεζάνους, ανεξάρτητα από το τι ψήφισαν στο δημοψήφισμα, να συνενώσουν τις δυνάμεις τους, να βαθύνουν την ενότητά τους προσπερνώντας οποιαδήποτε διχαστική πρακτική. Γιατί αυτό που αποδείξαμε στο δημοψήφισμα είναι ότι, η δημοκρατία όχι μόνο δεν εκβιάζεται, αλλά αποτελεί κυρίαρχη αξία και επιλογή εξόδου από την κρίση.

Έχουμε συναίσθηση των δυσκολιών που βρίσκονται μπροστά μας. Έχουμε συναίσθηση ότι η πραγματική οικονομία στενάζει, με τις κλειστές τράπεζες, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνθρωποι της αγοράς και του τουρισμού, οι αγρότες και πάνω απ’ όλα η νεολαία.

Έχουμε επίσης συναίσθηση των δυσκολιών που μας περιμένουν στις διαπραγματεύσεις με τους ευρωπαίους εταίρους μας.

Σήμερα γιορτάζουμε τη νίκη της δημοκρατίας. Από αύριο, όμως, όλοι μαζί συνεχίζουμε με πίστη στις δυνάμεις μας, το δίκιο μας, και την ενεργό συμμετοχή μας.

 Πρέβεζα 6/7/2015

Πολίτες της Πρέβεζας,

Εδώ και πέντε μήνες, από τις πρώτες μέρες της εκλογής της  νέας κυβέρνησης, δώσαμε μια σκληρή και ειλικρινή μάχη για τον τερματισμό της λιτότητας και την αλλαγή πολιτικής μέσα στην ευρωζώνη. Διαπραγματευτήκαμε με την πλάτη στον τοίχο και σε συνθήκες πρωτοφανούς και εκβιαστικής χρηματοπιστωτικής ασφυξίας.

Διαπραγματευτήκαμε με ανοιχτά χαρτιά και με διάθεση ειλικρινούς συνεργασίας, με στόχο έναν έντιμο συμβιβασμό,  για να καταλήξουμε σε μία αμοιβαία, επωφελή συμφωνία με τους εταίρους μας. Μια συμφωνία που θα τερμάτιζε τη λιτότητα και τις μνημονιακές πολιτικές σύμφωνα με τη λαϊκή εντολή της 25^ης του Γενάρη.  

Δυστυχώς, στο  τέλος αυτής της διαπραγμάτευσης, επικράτησαν οι ακραίες φωνές μεταξύ των εταίρων και των θεσμών.

Η επιμονή μέρους των θεσμών να εγκριθεί η συμφωνία  και από το ΔΝΤ, τελικά τορπίλισε τις διαπραγματεύσεις.  Τη στιγμή μάλιστα που το ΔΝΤ από το καλοκαίρι του 2014 δεν εκταμιεύει χρήματα για το ελληνικό πρόγραμμα, διότι γνωρίζει ότι δεν υπάρχει προοπτική σταθερότητας και βιωσιμότητας για το  χρέος.

Σε αυτή τη διαπραγματευτική προσπάθεια, πράγματι εξαντλήσαμε κάθε περιθώριο βάσει των «κόκκινων γραμμών» που είχαμε ορίσει, προκειμένου να υπάρξει συμφωνία.

Ίσως αυτό κάποιοι να το είδαν ως αδυναμία, ως ευκαιρία για πολιτική ταπείνωση του ΣΥΡΙΖΑ, ως ευκαιρία για εκδίκηση και τιμωρία μιας διαφορετικής φωνής μέσα στην Ευρώπη, με στόχο να τρομοκρατηθούν οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί και να μη σηκώσουν κεφάλι.

Πρεβεζάνοι και Πρεβεζάνες,

Ακόμα και την τελευταία στιγμή, όπως γνωρίζετε καλά, καταβάλαμε κάθε  δυνατή προσπάθεια προκειμένου να επιτευχθεί συμφωνία. Στο πλαίσιο αυτό καταθέσαμε ισοδύναμα μέτρα στις υπερβολικά υψηλές απαιτήσεις των δανειστών, αλλά  επιλέξαμε τα βάρη να κατανεμηθούν με κριτήρια κοινωνικής δικαιοσύνης. Δηλαδή να πληρώσουν οι «έχοντες» και αυτοί που δεν έχουν πληρώσει το μερίδιο που τους αναλογεί. Όχι , όμως, πάλι  μισθωτοί και συνταξιούχοι, δηλαδή  τα συνήθη  υποζύγια.

Παράλληλα, την κρίσιμη ώρα, με επιμονή κυρίως του ΔΝΤ, ζήτησαν να αφαιρέσουμε ή να μετριάσουμε τις προτάσεις μας για τη φορολόγηση του πλούτου.

• Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να αρνηθούν οι θεσμοί την έκτακτη εισφορά στις επιχειρήσεις με κέρδος πάνω από 500.000 ευρώ,

εισφορά όμως που εισπράττουν ήδη από μισθωτούς και συνταξιούχους δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

• Μας ζήτησαν και μας είπαν, ότι αν ρίξουμε τα βάρη στους πλουσιότερους, θα έχουμε υφεσιακά μέτρα. Αν τα ρίξουμε στις συντάξεις και τους μισθούς, θα έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη… Αυτά θα μου επιτρέψετε να τα χαρακτηρίσω «παραμύθια της Χαλιμάς». Οι δανειστές επιδιώκουν τη διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας μας και όχι την ανάπτυξη.

Για τις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό:

• Μας ζήτησαν, να αυτοεξαιρεθούμε από το ευρωπαϊκό κεκτημένο των συλλογικών διαπραγματεύσεων που κατοχυρώνει το άρθρο 28 της Χάρτας Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να διατηρήσουμε τον κατώτατο μισθό στον ιδιωτικό τομέα στο σημερινό επίπεδο της φτώχειας.

Μας ζήτησαν τη νομοθέτηση των ομαδικών απολύσεων και του εργοδοτικού lock out, όταν η ίδια η τρόικα είχε συμφωνήσει στην εξαίρεσή τους από τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού το 2013. Και ενώ είχαμε συμφωνήσει να ξεκινήσουμε τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος τον ερχόμενο Οκτώβρη, απαίτησαν να προηγηθεί η μείωση των κύριων και των επικουρικών συντάξεων, ώστε να προκαταλάβουν το περιεχόμενο της μεταρρύθμισης.

  Read More