Ο υποψήφιος στο Επιμελητήριο Πρέβεζας με τον συνδυασμό του Χρήστου Κοτσίνη, Κυριάκος Κοτσίνης με ανάρτησή του στο προσωπικό του προφίλ στο Facebook κάνει το δικό του σχόλιο – απάντηση σε όσα ανέφερε ο Γιάννης Γιαμάς στη σημερινή του συνέντευξη στον Prisma 91.6 (διαβάστε εδώ: Γ. Γιαμάς: Ο Χ. Κοτσίνης έχει υποψήφιο που κατηγορήθηκε ότι έκαψε την Ελληνική σημαία – Ανύπαρκτη παρουσία, καμία πρόταση από τον Γ.Μπούρη ).
Ο Κυριάκος Κοτσίνης στην ανάρτησή του αναφέρει:
“Το κάψιμο της σημαίας στις δημοκρατικές κοινωνίες αποτελούσε και αποτελεί σχόλιο εναντίον των πολιτικών ενός κράτους που έπαψε να υπηρετεί την ανθρώπινη συνθήκη ενώ ταυτόχρονα συμβολίζει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου. Οι προοδευτικοί και σύγχρονοι άνθρωποι το γνωρίζουν.
Οι ρίζες του κόμματος που στηρίζει τον συνδυασμό μας -για το οποίο ο Κος Γιαμάς υπονοεί ότι υποθάλπει και επικροτεί τέτοιες πρακτικές- ποτίστηκαν με πολύ αίμα για να διαφυλάξουν το υψηλό δημοκρατικό φρόνημα, το ήθος και τις αυτονόητες ελευθερίες ενός λαού που χτυπήθηκε κατάφωρα από την αβυσσαλέα σκληρότητα, την κτηνωδία και την εγκληματική υστερία του φασιστικού παρανοϊκού κτήνους και των “φίλων” του. Πολέμησαν για την σημαία μέχρις εσχάτων• γεγονός ιστορικό κι αδιαμφισβήτητο.
Υπάρχουν δύο σημαίες κύριε Γιαμά.
Αυτή που φέρουμε μέσα μας και ρέει στο αίμα μας• μια ανεξίτηλη γενετική μνήμη γεννημένη στα μπουντρούμια της ιστορίας. Είναι η σημαία της επανάστασης, της κατοχής, του Ρίτσου, του Καζαντζάκη, του Ελύτη, του πολυτεχνείου. Η σημαία που μυρίζει μπαρούτι, ποτισμένη με τα δάκρυα της αυτοθυσίας που μέσα τους σπινθηροβολούν χιλιάδες νεογέννητοι ήλιοι που “με δουλειά πολύ” καταφέραμε να τους γυρίσουμε για να μπορούμε όλοι -και εσείς- να ΜΙΛΑΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ.
Υπάρχει όμως και μια άλλη σημαία.
Αυτή που την καπηλεύονται στο βωμό του προσωπικού οφέλους και συμφέροντος. Η σημαία που γίνεται όχημα ενός αυταρχικού καθεστώτος, σκληρών και άδικων “αρχόντων”, που με μεγαλοστομίες και κροκοδείλια δάκρυα την τιμούν για να εισπράξουν στο όνομά της αργύρια.Αυτή που γίνεται αφορμή για λασπολογία και μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Είναι αυτή η δεύτερη σημαία την οποία οφείλουμε να κάψουμε όχι από έλλειψη πατριωτισμού αλλά ακριβώς για να την προφυλάξουμε από την φαιδρότητα και το αίσχος.
Δεν είναι αυτός που καίει την σημαία για να την προστατεύσει, αλλά εκείνος που την προστατεύει για να την παραδώσει στον εχθρό, ο ένοχος.
Μεγαλύτερος ένοχος όμως είναι εκείνος που γεννά με τον λόγο του μισαλλοδοξία και αντιπαλότητα, πόλωση και εχθρότητα χτίζοντας χάσματα αντί για γέφυρες.
Καληνύχτα σας κύριε Γιαμά.
Με αγάπη.”