Μήνας: Σεπ 2018

Στην εκπομπή «Η Επόμενη Μέρα» της ΕΡΤ1 με οικοδεσπότη τον Σ. Κοτρώτσο μίλησε ο βουλευτής Ν. Πρεβέζης του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Μπάρκας. Μαζί στο τραπέζι ο εκπρόσωπος Τύπου του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Παύλος Χρηστίδης. Επίσης, μίλησαν οι καθηγητές του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Γιάννης Κωνσταντινίδης και Νίκος Μαραντζίδης.

Στον Κώστα Μπάρκα τέθηκαν οι ακόλουθες ερωτήσεις.

Με αφορμή το λιντσάρισμα Κωστόπουλου και την επίθεση στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Π. Κωνσταντινέα, υπάρχει τελικά ένα υπόστρωμα διχασμού, μίσους και οργής, το οποίο τροφοδοτείται από την αντιπαράθεση των πολιτικών κομμάτων;

Δυστυχώς, ζούμε  σε επικίνδυνες εποχές. Η χώρα μας βιώνει την άνθηση της Ακροδεξιάς εδώ και αρκετά χρόνια. Να σας θυμίσω ότι ήδη έξι χρόνια ζούμε όχι μόνο την παρουσία της Χρυσής Αυγής στο ελληνικό Κοινοβούλιο, αλλά και την αύξηση της ακροδεξιάς συμπεριφοράς στην καθημερινότητά μας.

Βεβαίως, και πρέπει να σταθούμε στις ακραίες συμπεριφορές, όπως το λιντσάρισμα ενός συνανθρώπου μας στο κέντρο της Αθήνας, όπως  είναι η επίθεση στον βουλευτή Π. Κωνσταντινέα από ακροδεξιούς της Καλαμάτας, οι οποίοι του επιτέθηκαν για το όνομα της Μακεδονίας, αλλά ξεχνάμε άλλου είδους δολοφονίες και λιντσαρίσματα, τα οποία έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Να ξεκινήσω από τον Παύλο Φύσσα, που όλοι γνωρίζουμε, καθώς η δολοφονία του οδήγησε τη Χ.Α. σε μια δίκη που ακόμη συνεχίζεται, αλλά και λιντσαρίσματα μεταναστών, ομοφυλόφιλων, ανθρώπων που ζουν μέσα στα κινήματα, άνθρωποι που κάποιοι άλλοι δεν τους θεωρούν  «κανονικούς». Και πολλά από αυτά τα γεγονότα δεν είδαν το φως της δημοσιότητας.

Πλέον έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Διότι, χρησιμοποιούνε κάποια ζητήματα που απασχολούν τη χώρα μας για να υφάνουν τον ιστό του ακροδεξιού μίσους, που έχει βγει στην επιφάνεια. Τι συμβαίνει το τελευταίο διάστημα;

Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε την  επίθεση ακροδεξιών σε κοινωνικές ομάδες, οι οποίες υπερασπίζονται μια συγκεκριμένη λύση σε ένα ζήτημα εξωτερικής πολιτικής, όπως είναι το ονοματολογικό-δεν θα πω Μακεδονικό.

Η κυβέρνηση υπερασπίζεται όσα έλεγε τα τελευταία χρόνια, και επειδή έχουμε μια συνέχεια ως χώρα, διεκδικούμε μια λύση πάνω σ’ αυτά που έλεγαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Τι λεν, όμως , τώρα όσοι έχουν λόγο στον δημόσιο διάλογο; Εμάς δεν μας συμφέρει αυτό. Δεν μπορεί να λυθεί. Επειδή, θέλουμε να σας κερδίσουμε ιδεολογικά και επειδή έχει κερδίσει η ακραία Δεξιά μέσα στην Ν.Δ., ξεχάστε αυτά που λέγαμε.

Οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ για τα κρούσματα ακραίων συμπεριφορών και πόλωσης;

Δεν θα αποφύγω την ερώτησή σας απέναντι σε ενδεχόμενες ευθύνες της κυβέρνησης αναφορικά με την αστυνομία και άλλα θέματα.

Όμως, πρέπει να έχουμε μια κοινή συνισταμένη. Γιατί , επιτέθηκαν τριάντα άτομα στον Κωνσταντινέα, λέγοντάς του ότι είναι προδότης σ’ ένα θέμα εξωτερικής πολιτικής;           Γιατί, ο Κωνσταντινέας υπερασπίζεται την εθνική θέση της χώρας μας.

Το πιο επικίνδυνο πράγμα που έχει ειπωθεί την τελευταία εβδομάδα είναι ότι ο κ. Στιβ Μπάνον, ο οποίος υπήρξε σύμβουλος του Τραμπ στην Αμερική, είπε ότι θα παραμείνει στην Ευρώπη για όσο διάστημα χρειαστεί, προκειμένου η Ακροδεξιά να γίνει πρώτη δύναμη στις ευρωεκλογές. Είναι αυτός που υπερασπίζεται τον Όρμπαν, τον Σαλβίνι και όλους αυτούς τους τύπους που θέλουν να πλήξουν τους μετανάστες. Και από τη Ν.Δ., δυστυχώς, δεν έχουμε ακούσει κουβέντα.

Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος, δηλώνει ευθέως ότι δεν θα επιτρέψει να φτάσει προς κύρωση στη Βουλή η συμφωνία των Πρεσπών και ότι εάν χρειαστεί θα ρίξει την κυβέρνηση. Δεν παράγεται μια πολιτική αβεβαιότητα;

Καμιά πολιτική αβεβαιότητα. Εγώ θα περιμένω όλα τα κόμματα της ελληνικής Βουλής να τοποθετηθούν δημοκρατικά και να θυμηθούν το παρελθόν τους, να συζητήσουμε πάνω σ’ αυτή τη Συμφωνία όταν θα έρθει προς κύρωση στην ελληνική Βουλή. Ένας από αυτούς  είναι και ο κ. Καμμένος.

Εάν θέλετε την προσωπική μου άποψη, η Συμφωνία των Πρεσπών θα περάσει από την ελληνική Βουλή. Υπάρχει ο απαραίτητος αριθμός των 151 βουλευτών.

Αυτή η κυβέρνηση παίρνει την ευθύνη να λύσει ένα θέμα εξωτερικής πολιτικής, το οποίο ταλάνιζε την χώρα μας επί 27 χρόνια. Και μην ξεχνάτε ότι πάνω σ’ αυτό το ζήτημα στήθηκαν πολιτικές καριέρες στο παρελθόν.

Φοβάστε ότι ο κ. Καμμένος μπορεί να ρίξει την κυβέρνηση πριν η Συμφωνία φτάσει προς κύρωση στη Βουλή;

Ας πάρει την πολιτική ευθύνη ο κ. Καμμένος, όταν αυτή η Συμφωνία περάσει όλα τα στάδια, να ρίξει την κυβέρνηση. Αυτή η κυβέρνηση έχει πετύχει μια Συμφωνία, η οποία κινείται ακριβώς στις θέσεις που είχαν διατυπώσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις από το 1994 έως το 2012.

Σχετικά με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, μετά την έξοδο από τα μνημόνια, πώς τις σχολιάζετε;

Η Ελλάδα μετά από 8 χρόνια μνημονίων βγήκε από το σπιράλ της ύφεσης, με την κοινωνία όρθια. Γιατί, ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε στον πυρήνα της πολιτικής του τις ανάγκες των κοινωνικών ομάδων  – νέων, εργαζόμενων, συνταξιούχων -που επλήγησαν από την κρίση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ιστορία της χώρας μας. Είναι η πολιτική δύναμη, που θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές και θα οδηγήσει την Ελλάδα στη νέα εποχή. Και γι’ αυτό έχουμε τοποθετήσει το πολιτικό μας σχέδιο, για να θωρακίσουμε τη χώρα μας και την ελληνική κοινωνία, προκειμένου να μην βιώσουμε παρόμοιες κρίσεις στο μέλλον.

 

Ολόκληρη η εκπομπή, εδώ.

Στην Αθήνα πλέον αναμένεται ο Udo Bullmann να τονίσει από την πλευρά των Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών την επιτακτική ανάγκη για συμπόρευση και σύγκλιση με τις δυνάμεις της Αριστεράς και της πολιτικής οικολογίας, για να διαμορφωθεί σε κλίμακα Ευρώπης ο προοδευτικός πόλος, καθώς φουντώνει μάλιστα η συζήτηση, που ενσωματώνει στην προσεχή προεκλογική περίοδο για τις ευρωεκλογές, όλον τον πλούτο των εναλλακτικών και ισχυρά αντιτιθέμενων για κορυφαία ζητήματα απόψεων, που ήρθαν στην επιφάνεια στον διάλογο για το «Μέλλον της Ευρώπης».

Ο εκλογικός κύκλος του 2017 στην Ευρώπη, διαμόρφωσε έναν πολιτικό συσχετισμό με σημαντικά ενισχυμένη την ακροδεξιά, μέχρι τις πιο ακραίες φιλοφασιστικές της εκφάνσεις στις περισσότερες και μεγαλύτερες Ευρωπαϊκές χώρες. Ταυτόχρονα διαμορφώθηκαν τα κυβερνητικά «πειράματα» σε Πορτογαλία και Ισπανία με αριστερό πρόσημο και βεβαίως μακροημερεύει στην Ελλάδα, η κυβέρνηση με αριστερή ραχοκοκκαλιά και επικεφαλής τον Α. Τσίπρα. Οι παραπάνω εξελίξεις, μαζί με τον συνυπολογισμό του πρώτου ευρωπαϊκού ακρωτηριασμού με το Brexit και την ταυτόχρονη ανάδειξη με ριζοσπαστικό πρόσημο των Εργατικών του Κόρμπιν, συγκροτούν, προφανώς για ηγετικά στελέχη των σοσιαλδημοκρατών όπως ο Udo Bullmann, –για τον οποίο πρέπει να τονίσουμε ότι σε όλη τη διάρκεια της κρίσης είχε θετική στάση για τη χώρα μας σε απόσταση βέβαια από την πολιτική Σόιμπλε- το απολύτως αναγκαίο πεδίο για την ταυτοτική αναθεμελίωση της σοσιαλδημοκρατίας, που τις τελευταίες δεκαετίες ισχυρά πλειοψηφικά στις ευρωπαϊκές χώρες είχε συνομολογήσει τυπικές ή άτυπες συμμαχίες με τα νεοφιλελεύθερα προγράμματα και τις πολιτικές δυνάμεις της Κεντροδεξιάς.

Μετά τον πρώτο αιφνιδιασμό λόγω της ακροδεξιάς επέλασης, φαίνεται ότι ισχυρές δυνάμεις των παραδοσιακών κεντροδεξιών ευρωπαϊκών κομμάτων, θέλγονται από μια συμπόρευση με το «νέο ρεύμα» της ακροδεξιάς, απεκδιώμενες ανομολόγητα αλλά συστηματικά τα βασικά στοιχεία του πολιτικού φιλελευθερισμού που συγκροτούσαν την ταυτότητά τους. Παράδειγμα μάλιστα αυτής της όσμωσης έχουμε στην ίδια τη χώρα μας, με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να συνωστίζεται με ακραίες δεξιές δυνάμεις στην ατζέντα με επίκεντρο την άρνηση λύσης για το μακεδονικό ζήτημα και ως προτεραιότητες την «γενικευμένη ανομία» στη χώρα, και την παραπέρα συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και του δημοσίου στη νέα μεταμνημονιακή εποχή που ήδη διανύουμε.

Επιπροσθέτως στη χώρα μας, η κορυφή της ηγεσίας του βασικού πολιτικού μορφώματος του Κέντρου, που θεωρητικά αναζητεί μία νέα ταυτότητα και έναν σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας, στο εύρος των παραδοσιακών προσδιορισμών της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας, κινείται σε μια ριζικά διαφορετική, σε αντίθετη δηλαδή κατεύθυνση από ό,τι φαίνεται να κινούνται τα πράγματα στους όμορους χώρους του στην Ευρώπη. Στο όνομα μίας απολύτως πλαστής «διακριτής πορείας ίσων αποστάσεων» με τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΝΔ, η κορυφή της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ, κινείται συστηματικά και διαχρονικά απολύτως δορυφορικά με την τακτική και την πολιτική της ηγεσίας της ΝΔ και εκπέμπει έναν πολεμικό διχαστικό λόγο, με επίκεντρο την απολύτως δεξιά, ιδέα της ανάγκης, ως προτεραιότητα μάλιστα, για στρατηγική, συντριπτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η σύμπτωση μάλιστα και σύγκλιση των παραπάνω κυρίαρχων απόψεων, που φαίνεται ότι διαμορφώνονται πλειοψηφικά μέσα στον παραδοσιακό κορμό των ηγετικών στελεχών του ΚΙΝΑΛ που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, με την ηγεσία της ΝΔ στο μείζον ζήτημα της [μη] επίλυσης του μακεδονικού σε ριζική αντίθεση με τη Συμφωνία των Πρεσπών, δημιουργεί χάσματα ανάμεσα στις κατά δήλωση ή παράδοση προοδευτικές δυνάμεις και αντίστοιχα δημιουργεί προφανείς συγγένειες και οσμώσεις με τον πυρήνα αλλά και την ακροδεξιά διεύρυνση της ΝΔ. Ως αποτέλεσμα βεβαίως προκύπτει μία ανασύνθεση του γενικότερου τοπίου της Κεντροαριστεράς, με τη δημιουργία δυνάμεων και συσπειρώσεων αυτού του χώρου που επιμένουν στην προφανέστατη διάκριση Δεξιάς-Αριστεράς, νεοφιλελευθερισμού-προοδευτικού εναλλακτικού προγράμματος, και βεβαίως κοινωνικού κράτους και ανοικτής κοινωνίας σε αντίστιξη με τον φονταμενταλισμό των αγορών και την εθνικιστική αναδίπλωση τόσο στην Ευρώπη όσο και στη χώρα μας.

Η συγκρότηση του προοδευτικού πόλου από τις δυνάμεις της αντινεοφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας, της πολιτικής οικολογίας και βεβαίως της ριζοσπαστικής αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ, με ευρωπαϊκό πρόσημο και πρόγραμμα για την ριζική αλλαγή της Ευρώπης και την ήττα των επικίνδυνων ακροδεξιών και των αντικοινωνικών νεοφιλελεύθερων πολιτικών, έχει γονιμοποιήσει ήδη στο Ευρωκοινοβούλιο τη σχετική συζήτηση μέσω της «Προοδευτικής Συμμαχίας». Αντίστοιχα στη χώρα μας, σημειώνονται πολιτικές διεργασίες στη διαμορφούμενη προγραμματική ατζέντα, με τις προτεραιότητες του αναπτυξιακού και παραγωγικού μοντέλου για μια κοινωνία δίκαιη μετά τις μνημονιακές δεσμεύσεις, όσο και για την επίλυση του μείζονος για την περιοχή θέματος της ονομασίας της γείτονος χώρας.

Η σύγκλιση και η συμπόρευση των προοδευτικών δυνάμεων, έχει πέραν των συμπτώσεων στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο, και ένα προφανές ιδεολογικό περιεχόμενο, καθώς έχει καταστεί απολύτως αναγκαία η άσκηση πολεμικής και η αποδόμηση, σε κλίμακα Ευρώπης και προφανώς και στη χώρα μας, των αντιλήψεων και των δοξασιών του δεξιού ιστορικού αναθεωρητισμού, της άρνησης βασικών θεμελιωδών αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και βέβαια της απάνθρωπης ξενοφοβικής, ρατσιστικής και αντιπροσφυγικής ιδεολογίας και συμπεριφοράς. Επ’ αυτών μάλιστα δυστυχώς διαμορφώνονται στάσεις ολόκληρων κρατών και διακρατικών αξόνων μέσα στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η αποτυχία επί τρεισήμισι χρόνια του άτυπου σε επίπεδο αντιπολιτευόμενων πολιτικών δυνάμεων και τυπικού σε επίπεδο μεγάλων πολιτικών συμφερόντων- αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου που προσδοκούσαν και μηχανεύονταν διαδοχικές «αριστερές παρενθέσεις», καταδεικνύει πλέον, στη νέα φάση μετά την τυπική έξοδο της χώρας από τα μνημόνια, ότι δεν υπήρξε καμιά πλειοψηφική κοινωνική διεργασία που θα επέλεγε τη δεξιά παλιννόστηση έναντι της αριστερής διακυβέρνησης.

Η επισήμανση αυτή, ακόμα κι όταν προσκρούει ως συνήθως τα τελευταία πέντε χρόνια σε ορισμένα δημοσκοπικά ευρήματα που προοιωνίζονται μία δήθεν επικράτηση της Δεξιάς όποτε κι αν γίνουν εκλογές, προσφέρει εξ’ αντιθέτου τη δυνατότητα για έντονες κοινωνικές διεργασίες που θα σηματοδοτήσουν και θα ανασυνθέσουν δυνάμεις και απόψεις και στο πολιτικό πεδίο μέσα στην έντονη προσεχή προεκλογική χρονιά.  Και αυτό καθώς η ατζέντα πλέον θα είναι απολύτως διευρυμένη επί των ουσιωδών ζητημάτων που διαφοροποιούν απολύτως προγραμματικά τις αριστερές-προοδευτικές δυνάμεις από τη Δεξιά, τόσο για την ταυτότητα και την ίδια την ύπαρξη της Ε.Ε., όσο και για την παραγωγική ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη, όπως βεβαίως και για την αυτοδιοίκηση με αποκέντρωση. Για όλα αυτά που συγκροτούν το όραμα για το μέλλον της χώρας μετά την οκταετή τρομακτική περιπέτεια της χρεωκοπίας στην οποία, να μην ξεχνάμε, οδήγησαν οι δυνάμεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που σήμερα εμφανίζονται ως επίδοξοι σωτήρες.

 

Ερ. Στον υπουργό Οικονομικών πέφτει το βάρος της ποσοτικοποίησης των εξαγγελιών του πρωθυπουργού. Βγαίνουν τα νούμερα;

«Προφανώς βγαίνουν τα νούμερα. Και βγαίνουν ακριβώς επειδή έχουμε πάρει ως βάση υπολογισμού τον δημοσιονομικό χώρο τον οποίο έχουμε ήδη συμφωνήσει με τους θεσμούς και έχει συμπεριληφθεί στο μεσοπρόθεσμο. Μέσα σε αυτόν τον δημοσιονομικό χώρο θέσαμε μια σειρά από προτεραιότητες. Συγκεντρώθηκαν προτάσεις και καταλήξαμε σε μία απόφαση για τα συγκεκριμένα επεκτατικά και μόνιμα μέτρα. Τώρα εάν, μετά τις τελευταίες οικονομικές εξελίξεις, αυτός ο χώρος διευρυνθεί -που δεν το αποκλείω-, τόσο το καλύτερο».

Ερ. Η Ν.Δ. έκανε σκληρή κριτική στις εξαγγελίες του πρωθυπουργού, ενώ ο κύριος Μητσοτάκης έχει υποσχεθεί πιο «γενναιόδωρες» μειώσεις φόρων και ασφαλιστικών εισφορών. Υπάρχουν κατά την εκτίμησή σας περιθώρια για τη χρηματοδότησή τους;

«Αυτή θα ήταν μια ωραία ερώτηση για τον κ. Μητσοτάκη, που λέει ότι θα μειώσει τους φόρους ακόμη περισσότερο από ό,τι εμείς, αλλά δεν λέει αν θα αναιρέσει, για παράδειγμα, την αύξηση δαπανών στη στέγαση που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός στην ΔΕΘ, ούτε όμως ποιες κοινωνικές δαπάνες προτίθεται να μειώσει ή ποιους τομείς του δημοσίου προτίθεται να παραχωρήσει σε ιδιώτες ώστε να πετύχει τις περαιτέρω μειώσεις των φόρων ή των ασφαλιστικών εισφορών.

 

Ερ. Θεωρεί λοιπόν ο κ. Μητσοτάκης ότι πρέπει να μοιραστεί διαφορετικά αυτός ο δημοσιονομικός χώρος για τα επόμενα έτη; Και αν ναι, πώς; Ή μήπως θεωρεί ότι θα έχει εκείνος μεγαλύτερο δημοσιονομικό χώρο για το 2019 και το 2020, καθώς -από την προσωπική του αίγλη και μόνο- ξαφνικά θα εκτιναχθούν οι ρυθμοί ανάπτυξης και θα ζήσουμε εμείς καλά κι εκείνοι καλύτερα;».

 

Ερ. Πώς σκοπεύετε να χρηματοδοτήσετε δημοσιονομικά τη διατήρηση της προσωπικής διαφοράς για τους συνταξιούχους; Δεν θα χρειαστεί να καταργηθούν αντίστοιχα και το σύνολο των αντίμετρων που έχουν προγραμματιστεί για το 2019 πέραν ίσως αυτών που ακούστηκαν από τον πρωθυπουργό;

«Εξαρχής τα μέτρα και τα αντίμετρα ήταν σχεδιασμένα να είναι δημοσιονομικά ουδέτερα. Βέβαια, η αντιπολίτευση μας έλεγε μέχρι πρόσφατα ότι δεν υπάρχουν αντίμετρα γιατί το ΔΝΤ δεν θα συμφωνήσει ότι θα φτάσουμε στο 3,5% το 2019, είτε επειδή πράγματι δεν θα το φτάσουμε είτε επειδή και να το φτάσουμε δεν θα πείσουμε το ΔΝΤ. Όμως και αυτό το επιχείρημα, ανάμεσα σε τόσα άλλα, καταρρίφθηκε. Τώρα οι εφημερίδες της αντιπολίτευσης ανακαλύπτουν ότι κάποιος μπορεί να κόψει από αυτό που δεν υπάρχει!

Όπως είπε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ όχι μόνο φτάνουμε στο 3,5%, αλλά έχουμε και δημοσιονομικό χώρο να υλοποιήσουμε μεγάλο κομμάτι των αντίμετρων, τόσο με στοχευμένες κοινωνικές παρεμβάσεις όσο και φιλοαναπτυξιακά μέτρα, χωρίς να μειωθούν οι συντάξεις. Και αυτή η συζήτηση είναι εν εξελίξει».

Ερ. Γιατί είναι προτιμότερο για την οικονομία να διατηρηθούν οι συντάξεις στο ύψος τους από το να χρησιμοποιηθούν τα χρήματα που θα εξασφάλιζε η περικοπή τους για την αύξηση των δημόσιων επενδύσεων, την καταβολή περισσότερων επιδομάτων σε νέους και οικογένειες ή τη μείωση της συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη όπως προβλέπεται με τα αντίμετρα;

«Η επιτυχημένη εκδοχή στη συζήτηση αναιρεί την ερώτησή σας διότι μπορεί να έχουμε τις θετικές παρεμβάσεις χωρίς να έχουμε την περικοπή στις συντάξεις».

Ερ. Είναι καθοριστική η στάση των Γερμανών για το θέμα των συντάξεων; Διότι το καλοκαίρι τους είδαμε να δημιουργούν ζήτημα ακόμη και για ένα πολύ μικρότερης δημοσιονομικής σημασίας μέτρο όπως η διατήρηση του ειδικού καθεστώτος ΦΠΑ στα πέντε νησιά του Αιγαίου.

«Προφανώς σε όλα τα ζητήματα της Ευρώπης η Γερμανία έχει ένα ειδικό βάρος, αλλά η ουσία είναι ότι το πλαίσιο τώρα είναι εντελώς διαφορετικό. Πλέον είμαστε στη μεταμνημονιακή περίοδο και από μία επιτήρηση τόσο των στόχων όσο και των μέσων επίτευξής τους περνάμε σταδιακά σε μια φάση επιτήρησης μόνο των στόχων. Κάτι το οποίο συμβαίνει με όλες τις χώρες. Έτσι αυτή τη στιγμή έχουμε τον στόχο του 3,5% και παράλληλα να ολοκληρώσουμε την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που έχουμε ήδη ξεκινήσει.

Μάλιστα, οι περισσότερες από αυτές είναι μεταρρυθμίσεις που θα θέλαμε να κάνουμε έτσι κι αλλιώς, όπως το κτηματολόγιο, οι δασικοί χάρτες, αλλά και μεταρρυθμίσεις στη Δικαιοσύνη, στο επιχειρηματικό περιβάλλον, στη δημόσια διοίκηση. Αυτό το διαφορετικό πλαίσιο ισχύει και για το ζήτημα των συντάξεων. Εν συντομία, είναι ένα πλαίσιο που στηρίζεται περισσότερο στην πειθώ και λιγότερο στην επιβολή».

Ερ. Ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε πολύ αισιόδοξος στη Θεσσαλονίκη για την πορεία των επενδύσεων. Τα στοιχεία του α’ εξαμήνου δεν ήταν καλά. Πού εδράζεται η αισιοδοξία;

«Αν κάποιος πρόσεχε τις ανακοινώσεις του υπουργείου θα έβλεπε ότι τα στοιχεία για τις επενδύσεις είναι πολύ πιο ενθαρρυντικά από ό,τι φαίνεται με την πρώτη ματιά. Και στο πρώτο και στο δεύτερο τρίμηνο του έτους, το αρνητικό αποτέλεσμα οφείλεται στο ότι στα αντίστοιχα τρίμηνα του 2017 υπήρξαν μεγάλες εισαγωγές μεταφορικού εξοπλισμού, οι οποίες συνήθως έχουν μεγάλο μέγεθος και προφανώς δεν επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο. Αν δούμε όμως τις άλλες επιμέρους κατηγορίες, βλέπουμε ότι παρουσίασαν αύξηση. Θα αναφέρω ενδεικτικά ότι ο μηχανολογικός εξοπλισμός αυξήθηκε κατά 19%, ενώ ο εξοπλισμός τεχνολογίας αυξήθηκε κατά 15%. Τα τελευταία στοιχεία του ΟΟΣΑ δείχνουν ότι η Ελλάδα ήταν πρωταθλήτρια στην αύξηση των επενδύσεων το 2017 σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, έχοντας μια αύξηση της τάξης του 20%, ενώ οι άμεσες ξένες επενδύσεις έσπασαν το 2017 ρεκόρ 10ετίας παρουσιάζοντας αύξηση της τάξης του 27% σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Πέραν όμως όλων αυτών έχουμε ακόμα ένα λόγο να είμαστε αισιόδοξοι. Και αυτός είναι ότι τώρα οι επενδυτές έχουν κάτι που δεν είχαν τα τελευταία 8 χρόνια. Με τη συμφωνία για το χρέος έχουν πλέον τον καθαρό διάδρομο για να πάρουν τις επενδυτικές αποφάσεις τους».

 

Ερ. Ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε αισιόδοξος και για τη μείωση της ανεργίας. Ο στόχος του 10% μεταφράζεται σε περίπου 600 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας εντός πενταετίας. Υπάρχουν περιθώρια;

«Θεωρώ πως ναι. Τα τελευταία 3,5 χρόνια πετύχαμε μια πρωτοφανή μείωση της ανεργίας κατά 7 μονάδες και αυτό παρά το ότι ήμασταν σε πρόγραμμα. Τώρα που έχουμε μεγαλύτερη ανάπτυξη, περισσότερο δημοσιονομικό χώρο και η οικονομία λειτουργεί σε ένα κλίμα μεγαλύτερης εμπιστοσύνης είναι πιστεύω δυνατή η ταχύτερη αποκλιμάκωση της ανεργίας. Το σημαντικό είναι ότι αυτό θα γίνει και σε ένα περιβάλλον βελτίωσης των εργασιακών δικαιωμάτων και της διαπραγματευτικής δύναμης των εργαζομένων, καθώς έχουμε ήδη επαναφέρει τις συλλογικές συμβάσεις, έχουμε ενισχύσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, ενώ θα υπάρξει και αύξηση του βασικού μισθού».

Ερ. Δεν θα ήταν λογικό να αξιοποιήσουμε τμήμα του «μαξιλαριού ασφαλείας» για να περιορίσουμε την έκθεση στον ακριβό δανεισμό του ΔΝΤ; Πότε θα ληφθούν οι σχετικές αποφάσεις;

«Αυτό μπορούμε να το κάνουμε είτε πρόωρα είτε όταν λήξουν αυτά τα δάνεια και όχι μόνο για το ΔΝΤ, αλλά και για την ΕΚΤ που επίσης έχει ακριβά δάνεια. Και στις δύο περιπτώσεις ανταλλάσσουμε ακριβό χρέος με μικρή διάρκεια με χρέος υψηλότερης απόδοσης με μεγαλύτερη διάρκεια».

Ερ. Δημοσίως ως οικονομολόγος έχετε διατυπώσει τις ενστάσεις σας για τις πολιτικές των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων. Πότε πιστεύετε ότι θα είναι ο κατάλληλος χρόνος να ανοίξει αυτή η συζήτηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο;

«Από τη στιγμή που έχουμε πιάσει τους στόχους και έχουμε μάλιστα υπεραπόδοση την οποία και θα αποδώσουμε στην πραγματική οικονομία περνάμε από τη φάση της δημοσιονομικής εξυγίανσης στη φάση της δημοσιονομικής επέκτασης. Έχοντας όμως πει αυτό, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο στόχος είναι υψηλός και ότι όσο νωρίτερα ανοίξει μια συνολική κουβέντα, τόσο για τη λιτότητα όσο και για το χρέος σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τόσο το καλύτερο. Η διαφορά αυτής της φάσης με την προηγούμενη όμως είναι ότι τώρα δεν υπάρχει κάποια ελληνική ιδιομορφία. Ισχύουν για τη χώρα μας οι κανόνες που ισχύουν για όλα τα κράτη-μέλη. Και αυτό είναι μια πολύ θετική εξέλιξη».

Ερ. Σας φοβίζουν οι εξελίξεις στη διεθνή οικονομία; Τα μέτωπα αυξάνονται και θα ήθελα την εκτίμησή σας αν μπορεί να επηρεαστεί η ελληνική οικονομία.

«Οι διεθνείς εξελίξεις, τόσο στην Αργεντινή και τις αναδυόμενες αγορές όσο και στην Ιταλία και την Τουρκία, προβληματίζουν πολλούς υπουργούς Οικονομικών. Αλλά συγχρόνως επιβεβαιώνουν και την απόφασή μας για την απόκτηση ενός ταμειακού μαξιλαριού και την απόρριψη του δρόμου της προληπτικής γραμμής πίστωσης. Αν είχαμε συμφωνήσει στη δεύτερη στρατηγική, εκτιμώ ότι θα είχαμε τα εξής αποτελέσματα:

* Πρώτον, δεν θα είχαμε πάρει τη συμφωνία για το χρέος. Διότι η πιστωτική γραμμή συνοδεύεται από πρόγραμμα. Θα είχαμε δηλαδή ένα τέταρτο μνημόνιο, πραγματοποιώντας τις επιθυμίες του κυρίου Μητσοτάκη. Λογικό είναι χώρες όπως η Γερμανία να ισχυρίζονταν ότι η συζήτηση για το χρέος θα πρέπει να μετατεθεί στο τέλος του προγράμματος.

* Δεύτερον, δεν θα μας είχαν αναβαθμίσει οι οίκοι αξιολόγησης – λογικό, αφού δεν θα είχαμε τη λύση για το χρέος, αλλά πέραν αυτού θα ήταν και κάπως περίεργο οι οίκοι να θεωρούσαν ότι εμείς μπορούμε να βγούμε στις αγορές τη στιγμή που εμείς με τις πράξεις μας θα δηλώναμε το αντίθετο.

* Τρίτον, θα είχαμε υψηλότερα επιτόκια τόσο για τα ομόλογά μας όσο και για τις τράπεζες και κατ’ επέκταση για τα δάνεια που δίνουν αυτές στην ιδιωτική οικονομία. Το τελευταίο σε συνδυασμό με τη χαμηλότερη εμπιστοσύνη θα οδηγούσε σε χαμηλότερη αναπτυξιακή δυναμική.

 

Ερ. Με άλλα λόγια οι εξελίξεις στη διεθνή οικονομία θα με ανησυχούσαν πολύ περισσότερο αν είχαμε ακούσει τον κύριο Στουρνάρα και είχαμε πάρει την προληπτική γραμμή πίστωσης».

Το 2019 θα είναι έτος εκλογών, αλλά και έτος παραγωγής πρωτογενών πλεονασμάτων της τάξεως του 3,5% και πάνω με βάση τουλάχιστον τις προβλέψεις. Ο υπουργός Οικονομικών πότε πιστεύει ότι είναι ο κατάλληλος χρόνος να γίνουν οι βουλευτικές εκλογές για να μην επαληθευτεί η θεωρία του εκλογικού κύκλου;

«Η εποχή των εκλογικών κύκλων έχει κλείσει και αυτό είναι κάτι που δεν μας στενοχωρεί. Μέρος του προβλήματος που οδήγησε στην κρίση ήταν και οι όροι του πολιτικού παιχνιδιού πριν από το 2010 όπου κάθε κυβέρνηση υποσχόταν, κάθε αντιπολίτευση υποσχόταν περισσότερα και στο τέλος η κατάσταση ξέφευγε τελείως.

Γι’ αυτό εμείς έχουμε προδεσμευτεί για το τι θέλουμε να κάνουμε για να είμαστε αξιόπιστοι τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της χώρας. Από τη μακροοικονομική πλευρά ξέρουμε τον δημοσιονομικό χώρο που έχουμε για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Πρόκειται για τα 3,5 δισ. ευρώ, τα οποία μάλιστα τα ανακοινώσαμε με το μεσοπρόθεσμο, όχι προεκλογικά, αλλά σχεδόν στο μέσον της τετραετίας. Από την πλευρά της ανάπτυξης το σχέδιό μας είναι ξεκάθαρο και περιγράφεται στην αναπτυξιακή ολιστική στρατηγική, η οποία συμπεριλαμβάνει και την κοινωνική διάσταση της ανάπτυξης (συλλογικές συμβάσεις, κατώτατος μισθός), οπότε όλοι ξέρουν τι μπορούν να περιμένουν. Δεν θα έλεγα ότι ισχύει το ίδιο και για την αξιωματική αντιπολίτευση».

 

Ο εξωδικαστικός

Ερ. Η πολυετής κρίση μάς αφήνει ως «κληρονομιά» κακά αποθέματα, μεταξύ των οποίων και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές σε εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία ύψους 130 δισ. ευρώ. Υπάρχει το ενδεχόμενο μιας νέας ρύθμισης ή μιας διεύρυνσης του εξωδικαστικού συμβιβασμού ώστε να κάνουν χρήση μισθωτοί και συνταξιούχοι;

«Η αλήθεια είναι ότι η πολυετής κρίση άφησε πολλές κακές “κληρονομιές”. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές είναι μία από αυτές και ο εξωδικαστικός συμβιβασμός που θεσπίσαμε είναι σε μια διαδικασία συνεχούς αξιολόγησης και αναπροσαρμογής, ώστε να λειτουργεί όσο το δυνατόν καλύτερα. Όμως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τα νούμερα. Για παράδειγμα, από τα 100 δισ. ληξιπρόθεσμων σε εφορίες, τα 85 δισ. τα χρωστάνε μόλις 17.000 ΑΦΜ. Άρα, το να λέμε 130 δισ. δίνει μια παραπλανητική εικόνα για το βάρος που έχει να αντιμετωπίσει ο μέσος πολίτης».

 

Αλλάζει ο ΕΝΦΙΑ το 2020

Ερ. Μετά τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού για τον ΕΝΦΙΑ, δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι θα υπάρξουν πρόσθετα βάρη για τη μεγάλη ακίνητη περιουσία. Καταρχήν, πώς ορίζετε τη μεγάλη ακίνητη περιουσία; Θα επανέλθουμε σε έναν φόρο τύπου ΦΜΑΠ και ποια θέλετε να είναι η συνολική δημοσιονομική απόδοση του φόρου για το 2019 και για το 2020;

«Το 2019 θα υπάρχει μια μεσοσταθμική μείωση της τάξης του 10% για τον ΕΝΦΙΑ, η οποία θα γίνει με το ισχύον σύστημα και σε πάρα πολλές περιπτώσεις θα φτάνει και το 30%. Το 2020 θα γίνει μια επιπλέον μείωση σε συνδυασμό με μια αλλαγή του συστήματος. Έτσι, από το 2020 τα νοικοκυριά με χαμηλή περιουσία θα δουν τον μισό ΕΝΦΙΑ σε σχέση με φέτος, ενώ η μεσοσταθμική μείωση θα είναι της τάξης του 30%. Σε κάθε περίπτωση κανένας πολίτης δεν θα δει αύξηση στον ΕΝΦΙΑ τα επόμενα χρόνια, ενώ η πλειοψηφία θα δει σημαντική μείωση».

 

Νέα χαλάρωση capital controls

Ερ. Πότε να περιμένουμε τα επόμενα βήματα στην κατεύθυνση της άρσης των capital controls;

«Θα έχουμε νέα χαλάρωση πολύ σύντομα. Όπως ξέρετε κινούμαστε πάνω σε έναν δημοσιευμένο οδικό χάρτη
ο οποίος αποτελείται από τρεις πυλώνες. Με τη νέα χαλάρωση θα ολοκληρωθεί
ο δεύτερος πυλώνας που αφορά τους περιορισμούς στην ανάληψη μετρητών και το άνοιγμα λογαριασμών και θα βρισκόμαστε πλέον στην τελική φάση για την πλήρη άρση των capital controls, δηλαδή στον 3ο και τελευταίο πυλώνα του οδικού χάρτη που αφορά τους περιορισμούς στη μεταφορά κεφαλαίων στο εξωτερικό

 Ο πρωθυπουργός εξήγγειλε από τη Θεσσαλονίκη ένα πακέτο μέτρων που σηματοδοτεί μια πρώτη ανακούφιση για σημαντική μερίδα της ελληνικής κοινωνίας. Πιστεύετε πως τα μέτρα αυτά είναι αρκετά για να αντιστρέψουν μέχρι τις εκλογές το αρνητικό κλίμα για την κυβέρνηση, όπως τουλάχιστον αυτό αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις;

 

Τα μέτρα που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός αποτελούν ένα πρώτο, σημαντικό βήμα για την επαναφορά της ελπίδας και της προοπτικής στην ελληνική κοινωνία. Απευθύνονται στη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, με έμφαση στην εργασία και τα στρώματα που επιβαρύνθηκαν δυσανάλογα τα προηγούμενα χρόνια. Ταυτόχρονα, έχουν και αναπτυξιακή διάσταση μέσα από τη στοχευμένη μείωση των φορολογικών συντελεστών και την ενίσχυση των εισοδημάτων.

Φυσικά κανείς δεν ισχυρίζεται ότι τα μέτρα αυτά είναι αρκετά για να επουλώσουν τις πληγές που δημιούργησε η κρίση. Γνωρίζουμε πόσο δύσκολη παραμένει η κατάσταση για μεγάλο μέρος των συμπολιτών μας. Αποτελούν ωστόσο ένα έμπρακτο μήνυμα ότι η έξοδος από τα μνημόνια σηματοδοτεί μια νέα εποχή για τη χώρα, όπου τα δύσκολα είναι πίσω μας και αυτό έρχεται να αποτυπωθεί άμεσα στη ζωή των πολιτών, στις τσέπες τους, αν θέλετε. Πολύ περισσότερο, δείχνουν τις προτεραιότητες της κυβέρνησης στη μεταμνημονιακή περίοδο.

Πιστεύω λοιπόν ότι στις εκλογικές αναμετρήσεις που έρχονται, οι πολίτες και ιδίως τα λαϊκά στρώματα, θα εκτιμήσουν, παρά τις δυσκολίες οι οποίες παραμένουν, ποια είναι εκείνη η πολιτική δύναμη που εκπροσωπεί τα συμφέροντά τους, που θέτει τις ανάγκες τους στο κέντρο της πολιτικής της και είναι έτοιμη να προχωρήσει στις αναγκαίες τομές προκειμένου να ξαναστηθεί στα πόδια της η οικονομία και η κοινωνία.

 

Τι απαντάτε σε εκείνους που θεωρούν πως από τη στιγμή που και ο ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσε με επιτυχία μνημονιακές πολιτικές, δεν έχει καμία ουσιαστική διαφορά από τη Ν.Δ.; Πώς θα αλλάξετε την άποψη απογοητευμένων πολιτών που σας στήριξαν στο παρελθόν αλλά στη συνέχεια σας εξομοίωσαν με την αντιπολίτευση;

Η ΝΔ είναι το κόμμα του μνημονίου και δεν το κρύβει. Θυμίζω ότι τα στελέχη της αγωνιούσαν μην τους κλέψει τη δόξα η τρόικα όταν έκοβαν μισθούς και συντάξεις ή την έκδηλη δυσαρέσκεια τους τώρα που η χώρα βγήκε από τα μνημόνια. Η πρότασή τους είναι το ασφαλιστικό σύστημα του Πινοσέτ και η διάλυση του κοινωνικού κράτους, η συρρίκνωση του Δημοσίου και η εκχώρηση κρίσιμων λειτουργιών του στους ιδιώτες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα, δεν υπήρξε, ούτε θα γίνει ποτέ, μνημονιακό κόμμα. Το καλοκαίρι του 2015, έχοντας ήδη δώσει μια μεγάλη μάχη για την προώθηση ενός διαφορετικού προτύπου αντιμετώπισης της κρίσης, προχωρήσαμε σε μια επώδυνη συμφωνία. Συμφωνία την οποία θέσαμε αμέσως στην κρίση του ελληνικού λαού.

Έκτοτε τον πόλεμο κινήσεων διαδέχτηκε ο πόλεμος θέσεων. Βασικό μας μέλημα ήταν να λειάνουμε τις πιο δύσκολες πτυχές της συμφωνίας, να κατανείμουμε αναλογικά τα βάρη και, κυρίως, να προστατέψουμε τις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες.  Θεωρώ ότι σε μεγάλο βαθμό τα καταφέραμε, η χώρα βγήκε από την ασφυκτική επιτροπεία με την κοινωνία όρθια και αυτό ο κόσμος το καταλαβαίνει. Τώρα μπορούμε, με σαφώς μεγαλύτερους βαθμούς ελευθερίας, να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας που βρίσκεται στον αντίποδα εκείνου της ΝΔ.

Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στη συνταγματική αναθεώρηση και στη σχετική διαδικασία που θα ξεκινήσει σε ένα μήνα. Ανάμεσα στα θέματα που περιλαμβάνει είναι και ο διακριτός ρόλος Κράτους-Εκκλησίας. Με αφορμή αυτό αλλά και έτερα ζητήματα που περιλαμβάνονται στη σχετική ατζέντα, πιστεύετε πως θα μπορέσετε να κάνετε τη διαφορά στο ζήτημα της αναθεώρησης;

 

Οι θεσμικές τομές είναι ο τρίτος μεγάλος τομέας που επικεντρώνει η κυβέρνηση στη μεταμνημονιακή εποχή, δίπλα στον παραγωγικό μετασχηματισμό και τη στήριξη του κοινωνικού κράτους. Και αυτό γιατί η κρίση αποκάλυψε εκτός από τα σαθρά θεμέλια της ελληνικής οικονομίας και το μεγάλο έλλειμμα δημοκρατίας και την αδυναμία των θεσμών να προστατεύσουν τους πολίτες.

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τη συνταγματική αναθεώρηση έρχεται να απαντήσει στην ανάγκη αναζωογόνησης και διεύρυνσης της δημοκρατίας, καθώς και στην ενίσχυση των θεσμικών δικλείδων. Εκτός από τη σαφή διάκριση του ρόλου Κράτους – Εκκλησίας, περιλαμβάνει την καθιέρωση θεσμών άμεσης δημοκρατίας και την ενίσχυση της Βουλής, την ισχυροποίηση του κράτους δικαίου με την κατάργηση πχ της βουλευτικής ασυλίας και την τροποποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, την ενδυνάμωση του κοινωνικού κράτους και την πληρέστερη κατοχύρωση της συλλογικής αυτονομίας, την περαιτέρω ενίσχυση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών για όλους τους πολίτες και τη συνταγματική κατοχύρωση βασικών δημόσιων αγαθών όπως το νερό και η ηλεκτρική ενέργεια.

 

Το νέο εκλογικό σύστημα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση προσφέρει ευκαιρίες συνεργασίας όμορων πολιτικών χώρων. Ακούγοντας και τον πρωθυπουργό στη ΔΕΘ, είναι δεδομένη η στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κάποιους υποψήφιους που προέρχονται από την Κεντροαριστερά, ενδεχομένως και σε κάποιους που προέρχονται από την Κεντροδεξιά. Θα είναι οι επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές μια διαδικασία που θα προαναγγέλλει συνεργασίες και στην κεντρική πολιτική σκηνή;

 

Η επιδίωξη συνεργασιών και προγραμματικών συγκλίσεων είναι βαθιά ριζωμένη στη λογική και την κουλτούρα της Αριστεράς. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι το πιο πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξή τους. Με την καθιέρωση της απλής αναλογικής και την ενίσχυση των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων που έφερε η μεγάλη μεταρρύθμιση του Κλεισθένη, η προοπτική αυτή διευκολύνεται σημαντικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει να συγκροτήσει πλατιά μέτωπα στις τοπικές κοινωνίες με άξονα την αποτελεσματική αντιμετώπιση των μεγάλων αναγκών και την κοινωνική συνοχή, την ενίσχυση της λαϊκής συμμετοχής στα κοινά και τη χρηστή διαχείριση. Δεν θα διστάσει λοιπόν να στηρίξει πρόσωπα ή συνδυασμούς που προέρχονται από την Κεντροαριστερά και έχουν αποδείξει στην πράξη ότι συμμερίζονται τις ίδιες προτεραιότητες, καθώς, σε κάθε περίπτωση, κάθε συνεργασία πρέπει να οικοδομείται στη βάση κοινών προγραμματικών αναφορών.

Η κεντρική πολιτική σκηνή, ωστόσο, είναι μια διαφορετική ιστορία. Το ΚΙΝ.ΑΛΛ. παραμένει δέσμιο της καταστροφικής συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, ακολουθεί κατά πόδας τη Ν.Δ. και πολλές φορές μάλιστα την ξεπερνά σε συντηρητισμό στα κρίσιμα ζητήματα πολιτικής για τη χώρα και την κοινωνία, όπως η συμφωνία των Πρεσπών και η κατοχύρωση ίσων δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες. Βρίσκεται στον αντίποδα των εξελίξεων στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία όπου σημαντικά τμήματά της απομακρύνονται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και ψηλαφούν νέους δρόμους και συγκλίσεις με τη ριζοσπαστική Αριστερά.  Εμείς βέβαια δεν κλείνουμε καμία πόρτα, η βούλησή μας για ευρύτερες συνεργασίες στη βάση ενός προοδευτικού προγράμματος είναι δεδομένη. Αυτές όμως προϋποθέτουν συγκεκριμένα βήματα από την άλλη πλευρά που να δείχνουν ότι απομακρύνεται από τον στενό εναγκαλισμό με τη νεοφιλελεύθερη Δεξιά του κ. Μητσοτάκη.

 

«Δίκαιη ανάπτυξη», τιτλοφορεί η κυβέρνηση το στρατηγικό της σχέδιο. «Περνάει» μέσα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση; Και μέσω ποιας οδού; Πέρα από τα υφιστάμενα -πολύ σημαντικά, κατά κοινή ομολογία- προγράμματα, εξετάζετε πρόσθετα εργαλεία ενίσχυσης τοπικών υποδομών και οικονομιών;

 

Αναμφίβολα, η δίκαιη ανάπτυξη όχι απλώς περνά, αλλά εκκινεί θα έλεγα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η εποχή του συγκεντρωτικού παραγωγικού μοντέλου έχει παρέλθει προ πολλού. Ο δρόμος για την ανάπτυξη μιας ανθεκτικής και διαφοροποιημένης οικονομίας, περιβαλλοντικά βιώσιμης και κοινωνικά δίκαιης, περνά μέσα από την αξιοποίηση των τοπικών πλεονεκτημάτων και δυνατοτήτων τις οποίες γνωρίζουν καλύτερα οι τοπικές κοινωνίες. Ο ρόλος της κεντρικής κυβέρνησης είναι να χαράξει μια στρατηγική αναπτυξιακή κατεύθυνση που θα συντονίζει τις τοπικές προσπάθειες – και αυτό κάνουμε με την Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική – και να προσφέρει τα εργαλεία που θα τις πλαισιώνουν.

Σε ότι αφορά τα τελευταία, πέρα από τη δέσμη αναπτυξιακών μέτρων που περιλαμβάνονται στον Κλεισθένη, όπως π.χ. η δυνατότητα να συστήνουν νομικά πρόσωπα για την αξιοποίηση τοπικών δυνατοτήτων, να καταρτίζουν τετραετή επιχειρησιακά προγράμματα, να μετέχουν στο μετοχικό κεφάλαιο υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, κάνουμε  μια συστηματική δουλειά που έχει ήδη φέρει σημαντικά αποτελέσματα.

Από τα προγράμματα Φιλόδημος θα κατευθυνθεί στους δήμους της χώρας περισσότερο από 1 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος του έτους για την υλοποίηση κρίσιμων υποδομών στις τοπικές κοινωνίες. Αντίστοιχη προσπάθεια κάνουμε με την ανάπτυξη νέων χρηματοοικονομικών εργαλείων προσαρμοσμένων στις τοπικές ανάγκες, όπως το Ταμείο Υποδομών και τα Ειδικά Αναπτυξιακά Προγράμματα Βορείου και Νοτίου Αιγαίου, καθώς και με την παροχή τεχνικής βοήθειας στους δήμους για τον σχεδιασμό, την ωρίμανση και υλοποίηση των απαραίτητων έργων.

 

Ο «Κλεισθένης 1», όπως έχει αποσαφηνίσει η κυβέρνηση, είναι ένα πρώτο μεταρρυθμιστικό βήμα. Δώστε μας μια εικόνα για τον «Κλεισθένη 2». Σε ποιους τομείς θα εστιάσει; Και πότε εκτιμάτε ότι θα αρχίσει να συντάσσεται η σχετική νομοθετική πρωτοβουλία;

 

Ο επόμενος μεγάλος στόχος είναι η ενίσχυση της αποκέντρωσης, η μεταφορά περισσότερων αρμοδιοτήτων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, με την ανάλογη, φυσικά, μεταφορά πρόσθετων πόρων που θα της επιτρέψουν να τις ασκεί αποτελεσματικά. Για να μπορέσει όμως η αποκέντρωση να είναι ουσιαστική και να στεφθεί με επιτυχία πρέπει πρώτα να αντιμετωπιστεί το μεγάλο πρόβλημα των αλληλεπικαλυπτόμενων και κατακερματισμένων αρμοδιοτήτων των τριών επιπέδων διοίκησης. Με τον Κλεισθένη Ι προβλέφθηκαν και έχουν ήδη συγκροτηθεί διυπουργικές επιτροπές με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και προσδιορισμένη μεθοδολογία, με στόχο την ομαδοποίηση των αρμοδιοτήτων ανά πεδίο δημόσιας πολιτικής κάθε υπουργείου και την απονομή πλήρων και συνεκτικών πεδίων ευθύνης στο κατάλληλο επίπεδο διοίκησης. Σε ό,τι αφορά το υπουργείο Εσωτερικών, το έργο αυτό προχωρά με γοργούς ρυθμούς. Θα ήθελα, ωστόσο, να σημειώσω ότι προϋπόθεση για την επιτυχία και την αποτελεσματικότητα ενός τέτοιου εγχειρήματος, είναι η ενεργή συμμετοχή και των φορέων της ίδιας της αυτοδιοίκησης, με συγκεκριμένες προτάσεις και με την ανάληψη της αντίστοιχης ευθύνης.

 

Μια τελευταία ερώτηση με αφορμή τις εξελίξεις στα εργασιακά: Είναι στις άμεσες επιδιώξεις της κυβέρνησης η κατοχύρωση μίας συλλογικής σύμβασης εργασίας σε Δημόσιο και Αυτοδιοίκηση, που θα βάζει τέλος σε κάθε είδους ελαστική μορφή απασχόλησης; 

 

Η κυβέρνηση έχει ήδη δώσει συγκεκριμένα δείγματα γραφής  προς την κατεύθυνση της προστασίας της σταθερής εργασίας. Στον ιδιωτικό τομέα, το Υπουργείο Εργασίας αποκαθιστά στην πράξη τις αρχές της επεκτασιμότητας και της ευνοϊκότερης ρύθμισης.

Στον δημόσιο τομέα, η ενίσχυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων όχι μόνο είναι στις επιδιώξεις μας, αλλά έχουν ήδη γίνει σημαντικά βήματα. Στο Υπουργείο Εσωτερικών προχωρήσαμε, ύστερα από πολλά χρόνια, στη σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας με τα συνδικαλιστικά όργανα των εργαζομένων και στους δύο βαθμούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ενώ ολοκληρώνουμε τον μεγάλο διαγωνισμό για την πρόσληψη 8.500 εργαζόμενων μόνιμης, πλήρους και σταθερής απασχόλησης στις ανταποδοτικές υπηρεσίες των δήμων.

Δόθηκε έτσι οριστικό τέλος στην ομηρία και την αέναη ανακύκλωση χιλιάδων συμβασιούχων, ενώ διασφαλίζεται πλήρως ο δημόσιος χαρακτήρας των υπηρεσιών αυτών. Άμεση προτεραιότητά μας, επίσης, είναι η άρση χρόνιων αδικιών, με την αποκατάσταση του πραγματικού χαρακτήρα της απασχόλησης συγκεκριμένων κατηγοριών εργαζομένων, όπως, για παράδειγμα, οι εργαζόμενοι του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι». Πρόθεσή μας είναι το προσωπικό τέτοιων κρίσιμων για την κοινωνία υπηρεσιών, να απασχολείται σύντομα υπό καθεστώς πλήρους και σταθερής εργασίας.

 

Η Υπουργός Προστασίας του Πολίτη Όλγα Γεροβασίλη παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα “Τα Νέα Σαββατοκύριακο” και στο δημοσιογράφο Δημήτρη Μανιάτη.

Η συνέντευξη έχει ως εξής:

– Μια πρώτη ερώτηση έχει να κάνει με τις πρόσφατες διαδηλώσεις σε ΔΕΘ και τον τρόπο αντιμετώπισης από την Αστυνομία. Η καταστολή συμβιβάζεται με τα ήθη της Αριστεράς;

Απ: Η Αριστερά ανέκαθεν υποστήριζε το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και των διεκδικήσεων των πολιτών μέσα από ειρηνικές διαδηλώσεις. Εξάλλου και η ίδια διαδήλωνε και διαδηλώνει για τη διεύρυνση κι εμβάθυνση της δημοκρατίας, για τα δικαιώματα των πολλών και ιδιαίτερα των αποκλεισμένων και των αδύναμων, για την παγκόσμια ειρήνη, την ισότητα, την εργασία και την ελευθερία.

Αυτό επιδιώκουμε να γίνεται δυναμικά αλλά πάντα ειρηνικά. Γιατί η βία αλλοιώνει το φιλολαϊκό και φιλειρηνικό μήνυμα της αριστεράς.  Σας θυμίζω ότι η ίδια η Αριστερά έχει υποστεί, απρόκλητα, την πιο άγρια καταστολή, γι’ αυτό είμαστε ιδιαίτερα ευαίσθητοι στο θέμα αυτό.

Απ’ αυτό, όμως, μέχρι το πρωτοσέλιδο ακροδεξιάς εφημερίδας «Θα χυθεί αίμα στις 8 Σεπτέμβρη» και την επιχειρησιακή αντιμετώπιση της Αστυνομίας απέναντι στο “σχεδιασμό μάχης των ταγμάτων εφόδου” υπάρχει άβυσσος.

Αντιλαμβάνεστε πως “απέχει παρασάγγας” η απρόκλητη καταστολή των ιδεών, απ’ την καταστολή της τυφλής βίας και των ποινικά κολάσιμων πράξεων.

 

-Πρώτη φορά γυναίκα με αυτό το χαρτοφυλάκιο. Ποιο είναι το μεγάλο στοίχημα για εσάς;

Απ: Η ανάληψη του συγκεκριμένου χαρτοφυλακίου για πρώτη φορά από γυναίκα δεν θα έπρεπε -το 2018- να συνιστά  ούτε πρωτοτυπία ούτε κατάκτηση.

Δημιουργικό ζητούμενο για εμάς αποτελεί το να  γίνει κοινή πεποίθηση πως η ασφάλεια όλων ανεξαιρέτως των πολιτών και σε όλα τα επίπεδα αποτελεί λαϊκό δικαίωμα.  Δυστυχώς, όμως πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα αυτονόητα και το στερεότυπο που ταυτίζει το ρόλο της αστυνομίας μόνο με τη βία και την καταστολή. Αναφέρομαι, εκτός από το παρελθόν, και στην ευθύνη της σημερινής ηγεσίας της ΝΔ, που  αντιλαμβάνεται και προσεγγίζει την ασφάλεια κάτω απ’ το ιδεολογικό πρίσμα μόνο της βίαιης καταστολής και με όρους καταστροφολογίας, μηδενισμού, τρομοκράτησης και κινδυνολογίας.

Η προάσπιση της ασφάλειας αφορά σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής. Αφορά στην εργασιακή ασφάλεια, την οικονομική, την οικογενειακή, την οδική, την ασφάλεια του πολίτη απέναντι σε φυσικές καταστροφές, τη δημιουργία συνθηκών ασφάλειας στα νέα παιδιά μέσα κι έξω απ’ τα σχολεία, στους χώρους διασκέδασης και κοινωνικής λειτουργίας τους κ.ά.

Να προσθέσω δε ότι και οι αστυνομικοί είναι πολίτες με εργασιακά προβλήματα, που διεκδικούν την εργασιακή τους ασφάλεια, καθώς πολλές φορές εργάζονται υπό ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες. Χρειάζεται, λοιπόν, να σκύψουμε με ενδιαφέρον σ’ αυτά.

-Δεν είναι παράταιρη η συνύπαρξή σας με την Κατερίνα Παπακώστα;

Απ: Δεν έχω επιδιώξει, μέχρι τώρα, δεδομένου ότι δεν το θεωρώ και το πλέον “σοφό”, να συνυπάρχω και να συνεργάζομαι μόνο σε “γκέτο ομοίων”. Ούτε κατατάσσω τους συνομιλητές μου με βάση τον πολιτικό αυτοπροσδιορισμό τους. Αντίθετα, με ενδιαφέρει να διακατέχονται από αίσθημα βαθιάς δημοκρατικής συνείδησης, από ειλικρίνεια, εντιμότητα, αξιοπρέπεια και, ασφαλώς, να υφίσταται κοινός προγραμματικός λόγος, όπως συμβαίνει με την κυρία Παπακώστα, ένα κοινό πεδίο που αφενός απαντά στις συνέπειες της κρίσης, αφετέρου σηκώνει μέτωπο κατά της Ακροδεξιάς και του νεοφιλελευθερισμού. Αυτοί είναι κατά τη γνώμη μου οι όροι που συνιστούν τα εχέγγυα μιας αποδοτικής, πετυχημένης και χρήσιμης για τα συμφέροντα των πολλών, πολιτικής συνεργασίας.

-Οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης θεωρούν πως κάνετε- ως κυβέρνηση- πλάτες στην δράση του Ρουβίκωνα. Τι απαντάτε;

Απ: Τι ακριβώς εννοούν;  Έχετε ακούσει ποτέ κάτι συγκεκριμένο πέρα από γενικόλογες συνωμοσιολογικές ασάφειες ενταγμένες σε ανιστόρητα αφηγήματα; Πηχυαίοι τίτλοι του τύπου: “χτύπησε ξανά”, παίζουν ουσιαστικά το παιχνίδι της συγκεκριμένης ομάδας.

Η θέση της Αριστεράς για τη συνταγματική λειτουργία, τα δικαιώματα των πολιτών και τους τρόπους διεκδίκησής τους, ο σεβασμός της στους δικαιικούς κανόνες και την διάκριση των εξουσιών, είναι γνωστές και πολλαπλά διατυπωμένες.

Το έχω ξαναπεί και θα το επαναλάβω αυτολεξεί: Η εμμονή της Ν.Δ. με τον «Ρουβίκωνα» δείχνει την ιδεολογική της απομόνωση από τα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Όσο δεν μπορεί να αρθρώσει ουσιαστικό πολιτικό λόγο για τα πολυεπίπεδα ζητήματα ανασφάλειας που απασχολούν τους έλληνες πολίτες, τόσο περισσότερο περνά τον Ρουβίκωνά της.

-Ήταν η τελευταία ΔΕΘ του Αλέξη Τσίπρα ως Πρωθυπουργού; Όλα δείχνουν πως η ΝΔ έχει σαφές προβάδισμα…

Απ: Ποια είναι αυτά τα «όλα που δείχνουν σαφές προβάδισμα»; Αντίθετα, εκείνο που διακρίνει κανείς είναι ο πανικός της ΝΔ για την μη περικοπή των συντάξεων. Σ’ αυτήν είχαν επενδύσει την πιθανότητα να γίνουν κυβέρνηση. Όσο αυτό απομακρύνεται χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους και εφευρίσκουν ότι δήθεν «κινδυνεύει το ασφαλιστικό σύστημα». Αντιδρούν στην ανάκληση της περικοπής, ακριβώς όπως «ο διάβολος φοβάται το λιβάνι». Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζουν τη μείωση της φορολογίας και τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών 250.000 ελεύθερων επαγγελματιών.

Βέβαια, προσπαθούν να αντιπαραθέσουν στην πραγματικότητα την εικονική πραγματικότητα των τρολ του διαδικτύου, την πραγματικότητα των προστατευμένων συστημάτων εξουσίας. Όμως εμείς είμαστε με την πραγματικότητα. Είμαστε με  τα 2,5 εκατομμύρια ανασφάλιστους συμπολίτες μας που έχουν δωρεάν πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας, με τα παιδιά που ξεκινάνε το σχολείο με τα βιβλία τους και τους καθηγητές τους. Είμαστε υπέρ της εργασιακής ασφάλειας στο Δημόσιο, υπέρ της επαναφοράς των Συλλογικών Συμβάσεων και της κατάργησης του υποκατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, κι αυτά δεν είναι λόγια είναι πράξεις.

Επομένως, όλα δείχνουν πως ο Αλέξης Τσίπρας θα ανεβαίνει, ως Πρωθυπουργός της χώρας μας για πολλά χρόνια ακόμη στην ΔΕΘ.

-Τελικά είστε δύναμη της Κεντροαριστεράς; Βλέπετε θετικά την διαμόρφωση ενός νέου προοδευτικού πόλου;

Απ: Η κυβερνησιμότητα, η πολιτική τακτική της κυβέρνησης στις συγκεκριμένες οικονομικές, γεωπολιτικές, ευρωπαϊκές και παγκόσμιες συνθήκες, δεν είναι ικανή να αλλάξει το πολιτικό μας DNA. Σήμερα, όμως, επιβάλλεται να συστήσουμε ένα ευρύ προοδευτικό μέτωπο τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, απέναντι στις δυνάμεις της Ακροδεξιάς αλλά και στα ιδιότυπα πολιτικά σχήματα όπου συνυπάρχουν η ακροδεξιά μαζί με νεοφιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις.

Ο βουλευτής Ν. Πρεβέζης  του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Μπάρκας, παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα «Η Αυγή της Κυριακής» και στον δημοσιογράφο Κώστα Παπαγιάννη. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης:

 

– Πώς βλέπετε τις προτάσεις της Ν.Δ. για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης; Το σύστημα αυτό είναι βιώσιμο ή μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τις συντάξεις των μελλοντικών συνταξιούχων;

–  Καταρχήν, θα ήθελα να επισημάνω ότι τον Μάιο του 2016, που ήμουν εισηγητής στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση, όταν λέγαμε ότι η νέα μεταρρύθμιση στοχεύει και θα δημιουργήσει ένα δίκαιο και βιώσιμο ασφαλιστικό  σύστημα  με πλεονάσματα, η Ν.Δ. δεν το πίστευε και μάς κατηγορούσε για πολλά πράγματα.

Η πραγματικότητα, όμως, διέψευσε πανηγυρικά την αξιωματική αντιπολίτευση, καθώς αυτή η κυβέρνηση παρέλαβε το ασφαλιστικό σύστημα με 1,1 δισ. ευρώ έλλειμμα, μετά από 12 οριζόντιες περικοπές συντάξεων και με 170.000 εκκρεμείς κύριες συντάξεις, ενώ  αυτή τη στιγμή που μιλάμε ο Ε.Φ.Κ.Α.  έχει πλεόνασμα 900 εκατ. ευρώ και  έχει 45.000 εκκρεμείς κύριες συντάξεις, οι οποίες θα έχουν εκκαθαριστεί ως το τέλος της χρονιάς.

Αναφορικά με την πρόταση της Ν.Δ. για το ασφαλιστικό, θα έλεγα ότι αποτελεί ένα μανιφέστο κοινωνικού κανιβαλισμού, το οποίο στοχεύει στη διάλυση του δημόσιου χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης με οδυνηρές συνέπειες για ασφαλισμένους και συνταξιούχους.

Ιστορικά, αν προσεγγίσει κανείς το θέμα της ιδιωτικοποίησης του Δημόσιου πυλώνα του ασφαλιστικού συστήματος – κύρια και επικουρική ασφάλιση – που έχει συμβεί σε χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Ανατολικής Ευρώπης,  και που αποτελεί υπόδειγμα για τη Ν.Δ. , διαπιστώνει ότι σε όλο τον κόσμο ευνοούνται μόνο οι μεγάλες  ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, οι οποίες αντλούν ζεστό χρήμα και μεγάλα κέρδη από την εκμετάλλευση των εισφορών των ασφαλισμένων πελατών τους.

Επίσης, η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 έδειξε στην πράξη τους κινδύνους που κρύβει η ιδιωτική ασφάλιση, καθώς, ενδεικτικά αναφέρω, η κατάρρευση της αμερικανικής AIG και της ελληνικής ΑΣΠΙΣ Πρόνοια άφησαν «ακάλυπτους» όλους όσοι εμπιστεύτηκαν τις συγκεκριμένες εταιρείες.

Επομένως, πιστεύω, ακράδαντα, ότι ο δημόσιος και αναδιανεμητικός χαρακτήρας του ασφαλιστικού  μας συστήματος θα πρέπει να διαφυλαχτούν ως κόρη οφθαλμού για  να μπορέσουμε να εξυπηρετήσουμε καλύτερα τα λαϊκά συμφέροντα.

 

– Πιστεύετε ότι η αναφορά στον δικτάτορα της Χιλής Αουγκούστο Πινοσέτ ήταν απλά μια «ατυχής» έκφραση ή υποδηλώνει κάτι βαθύτερο για το ιδεολογικό στίγμα της Ν.Δ.;

–  Η εθνικιστική και ακροδεξιά μετάλλαξη της Ν.Δ.  φανερώνεται από τη θέση της για το «Μακεδονικό» και όχι μόνο. Για να το πω διαφορετικά: η σημερινή Ν.Δ. θυμίζει περισσότερο την Ε.Ρ.Ε., την προδικτατορική Δεξιά,  παρά ένα σύγχρονο δημοκρατικό  κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Επομένως, η έκφραση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Ν.Δ. στον δικτάτορα της Χιλής, που δεν ήταν «ατυχής», δεν είναι κάτι καινοφανές.

Συνέπεια αυτής της στροφής της Ν.Δ. είναι η επιθυμία της για επιστροφή στα Μνημόνια, την αυστηρή επιτροπεία του Δ.Ν.Τ. και γενικότερα των εξωτερικών καταναγκασμών, γιατί ξέρει ότι μόνο κάτω από αυτές τις συνθήκες μπορεί να γίνει αποδεκτή η πρότασή της για το ασφαλιστικό.

Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω ότι  με τέτοιες προτάσεις όχι μόνο δεν μπορούν να βρουν στηρίγματα στην ελληνική κοινωνία, αλλά είναι καταδικασμένοι οι συνάδελφοι της Ν.Δ. να βρίσκονται στα έδρανα της αντιπολίτευσης τουλάχιστον για άλλη μια τετραετία.

– Το 2019 θα είναι εκλογική χρονιά. Ποιες βασικές πρωτοβουλίες πρέπει να πάρει η κυβέρνηση ώστε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών για ακόμη μία τετραετία;

–  Τα Μνημόνια ανήκουν  στο παρελθόν και πλέον βαδίζουμε σε μια νέα εποχή, όπου μπορεί ν’   ανοίξει ο κύκλος των αναγκαίων ελαφρύνσεων, των πολιτικών κοινωνικής στήριξης και ο  κύκλος της δίκαιης ανάπτυξης.

Πιο συγκεκριμένα, τους άξονες του στρατηγικού πλάνου της κυβέρνησης για τη μεταμνημονιακή  Ελλάδα περιέγραψε πρόσφατα ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στη  Δ.Ε.Θ.. Ιδιαίτερη βαρύτητα έδωσε στην  ανάκτηση της εργασίας,  την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και την εμβάθυνση της Δημοκρατίας. Πάνω σ’ αυτά τα πεδία θα δοκιμαστεί η νέα κυβέρνηση.

Εγώ, πάντως, παραμένω αισιόδοξος και πιστεύω ότι  στο τέλος της τετραετίας οι πολίτες  θα αξιολογήσουν θετικά το παραγόμενο έργο.

 

– Πέρα από την οικονομική ανάκαμψη τί άλλες πολιτικές πρέπει να εφαρμόσει η κυβέρνηση ώστε να πετύχει την επιστροφή των νέων επιστημόνων που έφυγαν στο εξωτερικό τα χρόνια της κρίσης;

–  Την πενταετία 2010-2014 η ανεργία των νέων εκτοξεύτηκε στα ύψη, λόγω της νεοφιλεύθερης πολιτικής που ασκήθηκε, με συνέπεια πολλοί νέοι επιστήμονες να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό. Και ήταν πολύ άδικο αυτό που συνέβη, γιατί η νέα γενιά είναι πλήρως καταρτισμένη, διαθέτοντας πτυχία, μεταπτυχιακά, ξένες γλώσσες και άλλες δεξιότητες.

Αυτή η κυβέρνηση με στοχευμένες πρωτοβουλίες επιδιώκει να αντιστραφεί αυτή η τάση. Έτσι, προχωράει στην υλοποίηση προγραμμάτων για την εργασία περίπου 10.000 επιστημόνων στους κλάδους της μεταποίησης, της αγροδιατροφής και των νέων τεχνολογιών και 5.500 νέων επιστημόνων σε φορείς του δημοσίου, με μισθούς αντίστοιχους των προσόντων τους. Παράλληλα, από το 2019 θα χορηγήσει φοροαπαλλαγές στους νέους επιστήμονες που θα επιστρέψουν στη χώρα μας.

Έχουν κλείσει πέντε χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Ο Παύλος Φύσσας δεν είναι το μόνο θύμα της δράσης των φασιστικών συμμοριών. Υπάρχουν και άλλοι νεκροί, για τους οποίους το κατεστημένο των ΜΜΕ δεν έκανε ποτέ λόγο απλώς επειδή ήταν μετανάστες. Υπάρχουν επίσης εκατοντάδες άνθρωποι, Έλληνες και ξένοι, θύματα θρασύδειλων επιθέσεων των φασιστοειδών με τις αρβύλες και τους σιδερολοστούς.

Η «Αυγή» έχει σήμερα ένα πολυσέλιδο αφιέρωμα στο σύγχρονο πρόσωπο του φασισμού. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ποιοι είναι αυτοί που προκαλούν σήμερα από τα κοινοβουλευτικά έδρανα. Ποιος είναι ο ρόλος τους στις γειτονιές. Ποιο είναι το αποτέλεσμα της δράσης τους και μέχρι πού είναι ικανοί να φτάσουν.

Όπως δεν πρέπει να ξεχνάμε και όλους αυτούς που τους χάιδεψαν και τους βοήθησαν να στήσουν κοινοβουλευτικό κόμμα. Αυτούς που τους παρουσίασαν ως “αγανακτισμένους πολίτες”. Που τους έδωσαν βήμα για να εκθέσουν τις απόψεις τους. Που προέβαλαν το φιλανθρωπικό τους έργο και την προστασία που παρείχαν στις γιαγιάδες. Που τους περιέγραψαν ως “ριζοσπάστες ακτιβιστές”. Που τους έκαναν life style αφήγημα. Που μας εξήγησαν ότι οι αγκυλωτοί σταυροί στα τατουάζ τους είναι αριστερόστροφοι και επομένως αρχαιοελληνικοί. Που τους απηύθυναν, ακόμα και μια μέρα μετά τη δολοφονία του Φύσσα, φιλικές συστάσεις να σοβαρευτούν “για να μην τους πιάνει ο κόσμος στο στόμα του”. Που αποσιώπησαν τις επιθέσεις τους στο Πέραμα, στην Ηλιούπολη, στα Πετράλωνα, στη Λέσβο, στο κέντρο της Αθήνας και σε δεκάδες άλλα μέρη.

Ο φασισμός δρα όταν η κοινωνία κοιτάζει αλλού. Δεν θα του κάνουμε αυτή τη χάρη.

 

Με ευρεία πλειοψηφία «πέρασε» από το Τρίτο Θερινό Τμήμα της Βουλής το νομοσχέδιο του Υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης με τίτλο «Πρόσβαση των μόνιμων κατοίκων των περιοχών εκτός τηλεοπτικής κάλυψης στους ελληνικούς τηλεοπτικούς σταθμούς ελεύθερης λήψης εθνικής εμβέλειας»,  το απόγευμα της Τρίτης (11/9).

Υπέρ ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝ.ΕΛ. και ΔΗ.ΣΥ, «παρών» δήλωσαν η Ν.Δ., το Κ.Κ.Ε., το Ποτάμι και η Ένωση Κεντρώων, ενώ καταψήφισε η Χ.Α..

Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο, το οποίο διορθώνει  μία από τις παθογένειες του παρελθόντος και πιο συγκεκριμένα τη στρεβλή μετάβαση στο ψηφιακό σήμα, η οποία έγινε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις  μ’ έναν τρόπο  αδιαφανή και αναποτελεσματικό.

Ειδικότερα, το νομοσχέδιο δίνει τη δυνατότητα τηλεοπτικής πρόσβασης στους μόνιμους κάτοικους των λεγόμενων «λευκών περιοχών», που δεν έχουν «σήμα», μέσω της προμήθειάς τους με  κουπόνι των 110 ευρώ, το οποίο θα εξαργυρώνουν στον πάροχο της επιλογής τους για την απόκτηση εξοπλισμού που θα τους εξασφαλίσει πρόσβαση στους τηλεοπτικούς σταθμούς πανελλαδικής εμβέλειας.

Το νομοσχέδιο αφορά 3.500 οικισμούς και 411.000 συμπολίτες μας.  Σ’ αυτό το πλαίσιο, οι μόνιμοι κάτοικοι των ακόλουθων περιοχών του Νομού Πρέβεζας έχουν δικαίωμα της ανωτέρω επιδότησης:

Δήμος Πρέβεζας: Δ.Ε. Ζαλόγγου: Ριζά, Χειμαδιό και Δ.Ε. Λούρου: Αλώνι, Άνω Κοτσανόπουλο.

Δήμος Ζηρού: Δ.Ε. Ανωγείου: Αγία Παρασκευή, Βαθύ, Γεροπλάτανος, Γκούρα, Γοργόμυλος, Δρυμώνας, Μαρκάτες, Χαλίκια.

Δ.Ε. Θεσπρωτικού: Ριζοβούνι.

Δ.Ε. Φιλιππιάδας: Άγιος Γεώργιος, Γωνιά, Δρυόφυτο, Κλεισούρα, Παιδόπολη Ζηρού.

Δήμος Πάργας: Δ.Ε. Πάργας: Τρίκορφο.

Δ.Ε. Φαναρίου: Χόχλα, Βουβοπόταμος.

 

Ο βουλευτής Ν. Πρεβέζης του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Μπάρκας,  προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

«Ο ψηφιακός αποκλεισμός χιλιάδων νοικοκυριών  ανήκει, πλέον,  στο παρελθόν, γιατί αυτή η κυβέρνηση είχε την πολιτική βούληση να εξασφαλίσει καθολική τηλεοπτική κάλυψη.

Έτσι, σε κάθε γωνιά του Νομού Πρέβεζας, ακόμη και στον πιο απομακρυσμένο οικισμό, η πρόσβαση όλων των μόνιμων κατοίκων στο αγαθό της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας γίνεται πράξη.

Σ’ αυτή τη κατεύθυνση, το επόμενο διάστημα θα συνεχίσουμε, με αμείωτη ένταση,  την υλοποίηση πολιτικών με ξεκάθαρο προοδευτικό κοινωνικό πρόσημο».