Μήνας: Οκτ 2020

Αναμφίβολα, τα μέτρα κατά της πανδημίας και πολύ περισσότερο ένα λοκντάουν έχουν ολέθριες επιπτώσεις στην οικονομία και στη ζωή των ανθρώπων.

Πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι του νέου Πτωχευτικού Κώδικα, η κυβέρνηση βάζει μπροστά το επόμενο χτύπημα στην κοινωνία, που είναι το νομοσχέδιο για τα εργασιακά.

Εδώ η φιλοσοφία είναι η μείωση του κόστους των υπερωριών, ώστε η εργασία να γίνει εντατικότερη και να κοστίζει φθηνότερα στους εργοδότες. Οι επιτρεπόμενες υπερωρίες στη βιομηχανία αυξάνονται από 48 το εξάμηνο σε 60.

Ο εργοδότης θα μπορεί να επιβάλλει απλήρωτη υπερωριακή εργασία στους υπαλλήλους του με αντιστάθμισμα μειωμένο ωράριο ή πρόσθετη άδεια κάποια άλλη ημέρα.

Για τους εργοδότες οι ρυθμίσεις αυτές σημαίνουν τεράστια κέρδη από τη μείωση του υπερωριακού κόστους. Γιατί να μην το κάνουν άλλωστε; Η ανεργία καλπάζει.

Η συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα είναι υποτυπώδης. Η ΓΣΕΕ κοιμάται. Και ο ΣΕΒ μπορεί να υπαγορεύσει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη όποια ρύθμιση θέλει.

Ας σημειώσουμε ότι η εφαρμογή των διατάξεων αυτών γίνεται σε ένα πλαίσιο απόλυτης εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Διότι ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε η παρούσα κυβέρνηση ήταν η υποβάθμιση του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας.

Όσο για την απεργία, που είναι το ύστατο μέσον πίεσης των εργατοϋπαλλήλων, προβλέπονται πρόσθετα μέτρα για τον έλεγχο και τον περιορισμό της.

Την ώρα λοιπόν που τα σύννεφα της κρίσης μαζεύονται πάνω από τη χώρα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ψυχρά και συστηματικά, λεηλατεί τους αδύναμους. Και θα συνεχίσει έτσι μέχρι να βρεθεί απέναντι σε σοβαρές κοινωνικές αντιδράσεις.

• Το κύριο άρθρο της ΑΥΓΗΣ την Παρασκευή, 30 Οκτωβρίου 2020

Τι προβλέπει και τι δεν προβλέπει το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τη νέα πτωχευτική διαδικασία (Του Γιάννη Δραγασάκη)

Το  νομοσχέδιο, που έγινε αφορμή για την πρόταση δυσπιστίας, τυπικά κατά του υπουργού Οικονομικών αλλά ουσιαστικά κατά της κυβέρνησης και της πολιτικής της, έχει βαρύτατες συνέπειες για την κοινωνία και για συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες: καταργεί κάθε προστασία της πρώτης κατοικίας, πλήττει τη μικρή ιδιοκτησία και τη μικρή επιχειρηματικότητα, καθώς οι προβλεπόμενες πτωχευτικές διαδικασίες δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αντίδρασης ή υπεράσπισης της θέσης της αδύνατης πλευράς.  Και δεν το λέει αυτό μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και  όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, το πιστοποιούν  και  οι κοινωνικοί και επαγγελματικοί φορείς που τοποθετήθηκαν στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής. Μόνο οι τράπεζες εκφράζουν ικανοποίηση, αν και ούτε αυτές είναι βέβαιες πώς θα λειτουργήσουν στην πράξη όλα αυτά.

Ξανά πειραματόζωο ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών

Υπάρχουν όμως και άλλες σημαντικές πτυχές που δεν έχουν επαρκώς αναδειχθεί. Για παράδειγμα, δύο χρόνια μετά την έξοδο από τα μνημόνια, η  Ελλάδα, με ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης, ξαναγίνεται, από ορισμένες απόψεις, πειραματόζωο για την εφαρμογή ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, όπως η εξίσωση της πτωχευτικής διαδικασίας φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων. Πρόκειται για μια απόκλιση από τα ευρωπαϊκά δεδομένα και αποτελεί  «μεγάλο πλήγμα στην αρχή του νομικού πολιτισμού όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών», όπως είπαν οι εκπρόσωποι της ΕΚΠΟΙΖΩ στην Επιτροπή της Βουλής.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δίνει δεύτερη ευκαιρία. Πρόκειται για εμπαιγμό

Στην περίπτωση της κατοικίας, δεύτερη ευκαιρία θα υπήρχε εάν κάποιος μπορούσε να κρατήσει την κατοικία του. Αν τη χάσει, πώς θα την ανακτήσει, αφού η όποια περιουσία του θα έχει ρευστοποιηθεί;

Για τη μικρή επιχείρηση πάλι, δεύτερη ευκαιρία θα υπήρχε εάν η κυβέρνηση θεσμοθετούσε κίνητρα, εργαλεία και πολιτικές που να ευνοούν την εξυγίανση, την αναδιάρθρωση, τις συγχωνεύσεις, τις ομαδοποιήσεις και τις συνεργασίες των επιχειρήσεων. Η κυβέρνηση όμως και με αυτό το νομοσχέδιο και με τη γενικότερη πολιτική της ευνοεί τη ρευστοποίηση και όχι τη διάσωση.

Αλλά και όταν η πτώχευση γίνεται αναπόφευκτη, η ρευστοποίηση της όποιας  πτωχευτικής περιουσίας  προβλέπεται να γίνεται με τρόπο που ευνοεί τους ισχυρούς πιστωτές και πρωτίστως τις τράπεζες.

Ποιες κοινωνικές ομάδες πλήττονται;

Σε ό,τι αφορά το σκέλος της κατοικίας, πλήττονται όσοι είναι σε αδυναμία εξυπηρέτησης των δανείων τους, αλλά και όσοι θα βρεθούν στο μέλλον σε ανάλογη θέση. Σε ό,τι αφορά τη μικρή επιχειρηματικότητα, με βάση τις εκτιμήσεις του ΙΜΕ-ΓΣΕΒΕΕ, στο νέο καθεστώς fast track πτωχευτικών διαδικασιών δυνητικά, βάσει τζίρου, εντάσσεται το 81% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Πλήττονται, λοιπόν, άμεσα κοινωνικές ομάδες των οποίων την ψήφο διεκδίκησε η ΝΔ στις εκλογές του 2019. Όπως αποδεικνύεται, όμως, η ΝΔ χάιδεψε τα αυτιά αυτών των κοινωνικών ομάδων με πλαστές υποσχέσεις και με χιλιάδες ψέματα, καλλιέργησε το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μένος, απλά για να αποσπάσει την ψήφο τους, και όχι επειδή είχε πρόθεση να αντιμετωπίσει τα προβλήματά τους. Με άλλα λόγια, το νομοσχέδιο αυτό πλήττει μέρος της εκλογικής βάσης της ΝΔ, για αυτό και δεν ήταν υπερασπίσιμο. Έτσι, αν διαβάσει κάποιος τις δεκάδες ομιλίες υπουργών και βουλευτών της ΝΔ κατά το τριήμερο της συζήτησης τη πρότασης μομφής, θα διαπιστώσει πως ελάχιστα μίλησαν για το νομοσχέδιο. Κυρίως μίλησαν ως αντιπολίτευση προς τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά ως υπεύθυνη κυβέρνηση.

Γενικότερη αντίληψη και στρατηγική: η πρώτη πρακτική  εφαρμογή της Έκθεσης Πισσαρίδη

Σήμερα και με το νομοσχέδιο αυτό γίνεται φανερό ότι η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη ούτε θέλει ούτε μπορεί να στηρίξει τις κοινωνικές ομάδες που ονόμαζε «μεσαία τάξη».

Και τούτο γιατί η κυβέρνηση δεν αντιλαμβάνεται τις κοινωνικές αυτές ομάδες, των μικρών ιδιοκτητών και μικρών επιχειρήσεων, ως ισότιμους «παραγωγικούς εταίρους», αλλά τις θεωρεί ως μη παραγωγικές, «βαρίδια» στην ανάπτυξη,  χωρίς μέλλον και προοπτική. Όπως εξηγείται  αναλυτικά στην Έκθεση του κ. Πισσαρίδη, το «όραμα» των συντακτών της, καθώς και του κ. Μητσοτάκη,  είναι ένας καπιταλισμός πιο επιθετικός προς την εργασία και τη μικρή επιχειρηματικότητα, ένας καπιταλισμός σχεδόν αποκλειστικά των μεγάλων επιχειρήσεων, λες και υπήρξε ποτέ ή μπορεί να υπάρξει, τέτοιος καπιταλισμός, όταν η μικρή επιχειρηματικότητα είναι το βασικό στήριγμα και ο κορμός κάθε αναπτυγμένης οικονομίας.

Δεν πρόκειται λοιπόν για κάποιο λάθος, αποτέλεσμα πιέσεων, ή για μεμονωμένο μέτρο αλλά έκφραση μιας γενικότερης αντίληψης. Είναι μια συνειδητή επιλογή,  η πρώτη πρακτική εφαρμογή της Έκθεσης Πισσαρίδη, της στρατηγικής του κ. Μητσοτάκη.

Δύο διαμετρικά αντίθετες στρατηγικές

Σε ό,τι αφορά το πρόβλημα της κατοικίας, οι λόγοι που επέβαλαν την ύπαρξη ενός προστατευτικού  πλαισίου  εξακολουθούν να ισχύουν, αφού η επερχόμενη ύφεση και η συνακόλουθη κοινωνική κρίση φαίνεται να είναι ιδιαίτερα σφοδρές. Αν κάτι πρέπει επιπρόσθετα να γίνει, αυτό είναι ο συνδυασμός ενός προστατευτικού πλαισίου με μια ολοκληρωμένη πολιτική κατοικίας με κοινωνικούς και αναπτυξιακούς στόχους.

Σε ό,τι αφορά τη μικρή επιχειρηματικότητα, κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει ότι το μέσο μέγεθος των μικρών επιχειρήσεων στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά μικρό. Μας απασχόλησε κι εμάς ως κυβέρνηση. Το μελετήσαμε, το συζητήσαμε με τους εκπροσώπους τους και διαμορφώσαμε ένα ολόκληρο κεφάλαιο της Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής. Η δική μας πολιτική αναγνώριζε τη σημασία και το ειδικό βάρος της μικρής επιχειρηματικότητας και για αυτό είχε ως προτεραιότητα  την ενίσχυση της βιωσιμότητάς της, με κίνητρα, με πολιτικές στήριξης, με ειδικά χρηματοδοτικά εργαλεία, με ενθάρρυνση της δικτύωσης και  της συνεργασίας των μικρών επιχειρήσεων.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, αντί της εξυγίανσης και της αναδιάρθρωσης επιχειρήσεων, όπου αυτό είναι αναγκαίο, ευνοεί τη ρευστοποίησή τους Και αυτό γιατί στρατηγική της είναι η συγκέντρωση της αγοράς στον έλεγχο λίγων μεγάλων και ισχυρών ομίλων. Ό,τι γίνεται, δηλαδή ήδη μέσω της λειτουργίας των αγορών, διαδικασία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης, επιδιώκεται να επιταχυνθεί με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Αυτό είναι το κρυμμένο μυστικό της Έκθεσης Πισσαρίδη και αυτή είναι η ουσία της στρατηγικής της κυβέρνησης. Όμως, όταν οι μισές μικρές επιχειρήσεις σε όλη την Ευρώπη απειλούνται με πτώχευση, όπως διαπιστώνουν πρόσφατες μελέτες, τι άλλο κάνει η κυβέρνηση από το να λειτουργεί ως επιταχυντής της επερχόμενης καταστροφής;

Υπάρχει διέξοδος

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι μέσα σε αυτή την καταστροφική διαδικασία μπορεί να υπάρξει και κάτι θετικό, κάτι το δημιουργικό. Μπερδεύοντας σκόπιμα διαφορετικές καταστάσεις μιλούν για «δημιουργική καταστροφή». Όμως το κλείσιμο επιχειρήσεων σημαίνει πάντα απώλεια θέσεων εργασίας, καταστροφή μιας εμπειρίας και μιας  υλικης ή άυλης αξίας για την κοινωνία. Και τούτο γιατί δεν είναι όλες οι μικρές επιχειρήσεις άχρηστες ή «ζόμπι». Πολλές από τις επιχειρήσεις, ακόμη και αυτές που, «δεν πληρούν τα τραπεζικά κριτήρια», έχουν δυνατότητες μέσα από την εξυγίανση, την αναδιάρθρωση ή τη συνένωσή τους με άλλες επιχειρήσεις. Το πρόβλημα με το νομοσχέδιο αυτό, το πρόβλημα γενικότερα με την πολιτική αυτής της κυβέρνησης, είναι ότι αντί να δημιουργεί εργαλεία και πολιτικές που να διευκολύνουν την εξυγίανση και την αναδιάρθρωση ευνοεί τη ρευστοποίηση, το «λουκέτο».

Όταν δε, η οικονομία βρίσκεται σε φάση πτώσης, όπως συμβαίνει σήμερα, τότε το κλείσιμο επιχειρήσεων βαθαίνει την ύφεση, αυξάνει την ανεργία, δυσκολεύει την ανάκαμψη. Έτσι οι επιπτώσεις διαχέονται στην ευρύτερη κοινωνία.

Με το νομοσχέδιο αποκαλύφθηκε  ότι το ενδιαφέρον της ΝΔ για τη μεσαία τάξη ήταν ψεύτικο, εντελώς υποκριτικό. Τις ανάγκες της μεσαίας τάξης μπορεί να τις ικανοποιήσει μόνο μια προοδευτική πολιτική, με σχέδιο και στρατηγική που είναι στον αντίποδα των νεοφιλελεύθερων ιδεοληψιών  της ΝΔ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κάνει ότι έκανε η ΝΔ ως αντιπολίτευση, δεν θα «χαϊδέψει αυτιά». Γνωρίζουμε τα προβλήματα, ακόμα και τις στρεβλώσεις σε ορισμένες περιπτώσεις. Ακριβώς για αυτό, ζητούμενο για εμάς είναι λύσεις σύγχρονες, βιώσιμες, διατηρήσιμες, παραγωγικές. Και αυτές μπορούν να υπάρξουν μόνο στο πλαίσιο μιας κοινωνικής συμφωνίας  που θα καθορίζει  δικαιώματα, ευθύνες και υποχρεώσεις. Και στη βάση ενός πολιτικού σχεδίου που θα ενώνει τις λαϊκές τάξεις, τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, σε έναν κοινωνικό συνασπισμό εξουσίας, για τον προοδευτικό μετασχηματισμό της κοινωνίας και τη δημοκρατική διακυβέρνηση.

Όσο τα κρούσματα της Covid αυξάνονται και τα μέτρα που λαμβάνονται δεν αποδεικνύονται αποτελεσματικά, τόσο πιθανότερο το ενδεχόμενο ενός δεύτερου λοκντάουν.

Σε μια απόδειξη ότι η κυβέρνηση και ειδικά η Υπουργός Παιδείας αντιμετωπίζουν τα προβλήματα στον χώρο της Εκπαίδευσης στον Νομό Πρέβεζας ως απλοί παρατηρητές, αφού στην καλύτερη των περιπτώσεων διαχειρίζονται με προχειρότητα τα σχετικά θέματα, εξελίχθηκε η χθεσινή συζήτηση της Επίκαιρης Ερώτησης που κατέθεσε προς την Υπουργό Παιδείας ο Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία Νομού Πρέβεζας, Κώστας Μπάρκας.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι παρά το γεγονός, ότι τόσο ο κ. Μπάρκας, με μια σειρά Ερωτήσεων και Αναφορών προς την Υπουργό Παιδείας, όσο και Κοινωνικοί Φορείς του Νομού, που έχουν αποστείλει μήνες πριν Υπομνήματα και Επιστολές, για το ζήτημα του ειδικού ποσοστού της καθ’ υπέρβαση εισαγωγής του μαθητών της ευρύτερης περιοχής του Φαναρίου σε πανεπιστημιακά τμήματα, όπως ισχύει για αντίστοιχες περιπτώσεις σε άλλες περιοχές της χώρας, η μόνη απάντηση του Υπουργείου ήταν ότι θα μεταβιβαστεί το αίτημα στην Υπουργό, κ. Κεραμέως.

Δείγμα της προχειρότητας και της αδιαφορίας ήταν και η απάντηση που δόθηκε για την ολοκλήρωση των επισκευών στις σχολικές μονάδες του Καναλακίου, λόγω του σεισμού. Πέρα από τις διαπιστώσεις, φάνηκε από τη συζήτηση ότι το Υπουργείο Παιδείας δεν είναι σε θέση να δώσει μια σαφή απάντηση για τον χρόνο που θα επαναλειτουργήσει ομαλώς το σύνολο των σχολικών μονάδων του Καναλακίου. Βέβαια, όπως προέκυψε από τη συζήτηση για το ζήτημα αυτό ευθύνες έχουν και τα συναρμόδια Υπουργεία Εσωτερικών και Υποδομών.

Ακόμη και στην περίπτωση της λειτουργίας επιπλέον τμήματος για την Πρώτη Τάξη του Γυμνασίου στο Δεύτερο και στο Τρίτο Γυμνάσιο Πρέβεζας, λόγω υψηλού αριθμού μαθητών στα υπάρχοντα τμήματα, με αποτέλεσμα να δημιουργείται έντονος συγχρωτισμός, αφού μετέθεσε την όποια λύση στο άδηλο μέλλον, ανέφερε ότι τα τετραγωνικά μέτρα μιας αίθουσας δεν είναι τριάντα πέντε (35), αλλά τριάντα έξι (36). Προφανώς για το Υπουργείο, το ένα τετραγωνικό μέτρο σε μια αίθουσα που αριθμεί πάνω από είκοσι πέντε μαθητές είναι ασφαλές για να μη διασπείρεται ο κορωνοϊός. Το ένα τετραγωνικό μέτρο βρήκε να «διορθώσει» το Υπουργείο στην Επίκαιρη Ερώτηση του κ. Μπάρκα και στις Επιστολές και Υπομνήματα της Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Μαθητών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δήμου Πρέβεζας, αντί να δημιουργήσει ένα επιπλέον τμήμα όταν το Δεύτερο Γυμνάσιο έχει ογδόντα ένα (81) μαθητές στην Πρώτη Τάξη και το Τρίτο Γυμνάσιο έχει εβδομήντα εννέα (79).

Φαίνεται ότι για την κυβέρνηση πρωταρχικό μέλημα είναι πώς θα περάσει τον Πτωχευτικό Κώδικα, που οδηγεί στην πτώχευση χιλιάδες πολίτες και νοικοκυριά και να κουρεύει δάνεια σε πλούσιους και μεγαλοοφειλέτες, αντί να λύνει ζητήματα της καθημερινότητας της ελληνικής κοινωνίας.

Δείτε σχετικά στο παρακάτω οπτικό υλικό από τη συζήτηση της Επίκαιρης Ερώτησης του κ. Μπάρκα προς την Υπουργό Παιδείας.

Η «πρώτη φορά Αριστερά» αποδείχτηκε ένας κακοτράχαλος δρόμος σπαρμένος με καλές προθέσεις, αλλά και εκβιασμούς, οικονομικό στραγγαλισμό, πισώπλατα μαχαιρώματα.

Με το τέλος της δίκης, οι καταδικασμένοι χρυσαυγίτες έσπευσαν να παραδοθούν για να αποφύγουν τη σύλληψη και τις φωτογραφίες με τις χειροπέδες.

Εντυπωσιάζει το ύφος με το οποίο η κυβέρνηση υπερηφανεύεται για τη διαχείριση της πανδημίας.